In aflevering 7 schuiven David en Terry opnieuw aan bij Tineke aan de keukentafel. Ze bespreken de tijd dat Martijn bij Tineke in huis woonde, terwijl hij in zijn blogs schreef dat hij in Amerika woonde en voor de Obama-campagne werkte. Terry volgt daarnaast nog een ander spoor in het leven van Martijn, want heeft hij wel echt voor radiostation Amsterdam FM gewerkt?
De podcast Het fantastische leven van Martijn bestaat uit 21 delen. De podcast is een De Roode Productie. De opname, redactie, samenstelling en montage deed Terry. David Paul was naast mede-interviewer ook sparring partner. Eric maakte de muziek, het sounddesign en deed de eindmontage. Wouter ontwierp het logo, de foto is van Tobias Arhelger | Dreamstime
Wil je iets aan ons kwijt? Mail naar podcast@deroodeproducties.nl
In aflevering 7 schuiven David en Terry opnieuw aan bij Tineke aan de keukentafel. Ze bespreken de tijd dat Martijn bij Tineke in huis woonde, terwijl hij in zijn blogs schreef dat hij in Amerika woonde en voor de Obama-campagne werkte. Terry volgt daarnaast nog een ander spoor in het leven van Martijn, want heeft hij wel echt voor radiostation Amsterdam FM gewerkt?
De podcast Het fantastische leven van Martijn bestaat uit 21 delen. De podcast is een De Roode Productie. De opname, redactie, samenstelling en montage deed Terry. David Paul was naast mede-interviewer ook sparring partner. Eric maakte de muziek, het sounddesign en deed de eindmontage. Wouter ontwierp het logo, de foto is van Tobias Arhelger | Dreamstime
Wil je iets aan ons kwijt? Mail naar podcast@deroodeproducties.nl
Aflevering 7 Tineke deel 2
Welkom terug bij de Podcast Het Fantastische leven van Martijn, een zoektocht naar een verloren vriendschap.
In deze aflevering gaan we opnieuw naar Tineke, de schoonzus van Martijn en zoek ik contact met Amsterdam FM om antwoord te krijgen op de vraag of Martijn daadwerkelijk in de jaren negentig voor dat radiostation gewerkt heeft.
Te: We zijn weer bij Tineke. Op een zaterdagochtend waar het open haardje lekker brandt, lekker kopje koffie in de hand.
Ti: en de hond loopt hier nou te rinkelen. Kom gauw in je mandje Nine. Kom es gauw, in je mand
D: wat heeft het met je gedaan, ons vorige bezoek?
Ti: nou, het maakt wel weer een hoop los, hoor. Maar ook, niet alleen Martijn, maar natuurlijk ook over mijn broer. Het moment dat Adri overleed, toen dacht ik, nou gelukkig heb ik nog wel Martijn.
Te: ja
Ti: ja, Martijn was voor mij heel dierbaar. En als er iets was met vriendjes of zo, van mij dan, he, dan belde ik Martijn en dan zaten we weer samen te lachen over van alles en dan zei hij, ach mannen, zei hij dan.
Allen: hahaha
We hebben weer bij Tineke afgesproken, we zijn nog lang niet uitgepraat. We weten dat Martijn bij haar heeft gewoond in de tijd dat hij deed alsof hij in Amerika was. Daar willen we natuurlijk alles van weten. Hoe ging dat destijds? Daarnaast gaf Hein ons informatie die we met Tineke willen bespreken.
Te: eh... Misschien ook wel goed, want we hebben natuurlijk van Hein wat informatie gekregen. Hein die zei ik was eigenlijk best wel heel erg verbaasd om Martijn te zien op de begrafenis van Adri. Toen zeiden wij maar Tineke heeft ons ook voorgelezen wat Martijn verteld heeft op die begrafenis. Dat lijkt echt alsof er echt nog sprake is van een innige band op dat moment en Hein zei ook iets dat hij verbaasd was over het feit dat Martijn bij jouw moeder was ergens rondom de dood van Adri. Maar dat verbaasde jou niet.
Ti: nee. Ze hadden gewoon nog contact enne... ja
D: want hoe...
Ti: en Martijn daar hadden we ook nog gewoon contact mee, dus het was niet dat hij uit zijn leven verdwenen was en hij ging daar in de weekenden ook vaak nog naar toe.
D: want hoe is dat dan gelopen, heeft toen Martijn naar Brussel vertrok, ehm..., heeft hij dan echt nog intensief contact met Adri gehad of is het contact van Martijn toen verplaatst naar de familie van Adri?
Ti: nee, hij ging volgens mij ook echt nog in weekenden daar slapen. Dan ging hij in het weekend, ging hij naar Nederland en dan ging hij daar slapen. Maar hij koos er wel voor om in Brussel te wonen, dus niet alle weekenden ging hij naar Nederland.
Te: en ging Adri ook wel eens naar Brussel toe?
Ti: nou, dat was dus het probleem, dat deed hij dus niet.
Te: nee
Ti: hij was toch een soort van... ik denk dat Adri het niet leuk vond dat hij daarnaartoe was gegaan.
Te: want Hein die zei vorige week dat eh... , wij vroegen aan Hein, weet jij waar ...en weet jij waar en hoe Adri en Martijn ze elkaar ontmoet hebben?
Ti: niet precies. Maar ja, Adri zei van dat hij een beetje aan het zwerven was en dat het niet goed met hem ging, dat ie aan de drugs was en zo. Nou ja, dus hij probeerde hem uit de goot te trekken, zeg maar.
Te: nee...was dat.… want Hein en Adri hadden ook een relatie, begrepen we van Hein vorige week
Ti: ja volgens mij ging Hein nog een keer per jaar met Adri naar Griekenland of zo en dat was toch altijd een beetje... Ja, Martijn vond ook dat het moest kunnen, weet je wel maar ik kan me ook voorstellen, Martijn had niet andere vriendjes, die had alleen Adri.
Te: ja
Ti: maar dat is natuurlijk (de hond kreunt).. wil je je er ook mee bemoeien?
Allen: hahaha
Te: heb jij ooit het vermoeden gehad in die periode dat hij eh.. een donkere kant had,
Ti: Nee, ik heb eh... ja, ik heb vooral eh heel veel met hem gelachen, hij kon ook dingen relativeren en ja, en ook wijze dingen zeggen. Misschien wilde ik dat ook niet zien. Maar hij is volgens mij ook nooit aan verwerking toegekomen van de dood van Adri.
Te: iets van een dubbelleven of een dubbel gezicht gezien?
Ti: ja, in die laatste tijd dat hij hier was natuurlijk, echt dat hij hier nog in het laatst woonde...
Te: want hij heeft ook echt in dit huis gewoond
Ti: ja
Te: in deze kamer
Ti: en we zijn bijna iedere dag hier samen aan de keukentafel
Te: echt?
Ti: hij zat dan hier, waar jij nu zit, David
Dat had ik nog helemaal niet begrepen. Martijn heeft dus in dit huis gewoond!
Ik probeer grip te krijgen op de tijdlijn. Martijn is vanuit Brussel vertrokken naar Amerika om bij de campagne van Obama te helpen. Voor ons bezoek aan Tineke heb ik op internet opgezocht wanneer dat geweest kan zijn. De voorverkiezingen waren van 3 januari tot en met 3 juni 2008. In het najaar van 2008 gaat de campagne verder en op 4 november wordt Obama tot president gekozen. Op 20 januari 2009 wordt Obama als president beëdigd.
D: Waarom is hij hier gekomen en wat is er wel hier gebeurd.
Ti: hij was bij GroenLinks weggegaan uit Brussel, zogenaamd naar Amerika. Ik had vermoeden: het gaat niet goed, het gaat niet goed met Martijn. Dus toen zei ik, Martijn als er problemen zijn, dan kom je maar gewoon bij mij.
Te: weet je ook nog waarom je dacht dat het niet goed met hem ging?
Ti: ja, ja... gevoelsmatig, ik vertrouwde het gewoon niet. Ik denk volgens mij, redt ie dat helemaal niet in Amerika.
Te: ook jij dacht dat hij op dat moment in Amerika was met die vriend en die liefde?
Ti: ja en afscheidsfeest in Brussel. Daar had hij die koffer gekregen, zo’n grote hutkoffer.
D: Oh wow
Ti: daar hadden ze allemaal stickers opgeplakt en wensen, dat was ook heel leuk.
Te: dan komt hij dus met die koffer, maar hij dus geen andere spullen meer dan die koffer.
Ti: niks
Te: dus hij alleen die koffer met daarin zijn kleren en z’n .... hij had een laptop?
Ti: ja
Te: een laptop...
D: en hij woonde hierboven. Hoe zag het leven er toen uit, die periode dat hij hier woonde?
Ti: Nou, ’s morgens gingen we ook samen ontbijten, meestal als ik thuis was en ’s Avonds dan kookte ik meestal. Het was altijd wel heel gezellig.
Te: hadden jullie steun aan elkaar?
Ti: ja. Ik had wel in die tijd een vriend. Nou ja, ik vond het heel normaal dat Martijn hier was.
Te: ja
Ti: en die schoof dan gezellig aan, aan tafel maar die vriend, die vond dat helemaal niet leuk. Die had daar last van en dat snapte ik niet zo goed, want ja, Martijn hoorde er gewoon bij, weet je wel.
Te: ja
D: en had Martijn toen nog contact met anderen, los van jou?
Ti: ja, hij ging af en toe naar Brussel, dus.
D: en dan was hij een paar dagen weg.
Ti: ja, ja.
D: is ie wel in Amerika geweest of niet?
Ti: ehm... ja, misschien even, weet je niet, ik weet het niet, ik kan het niet zeggen.
Hij is toen gewoon gaan fantaseren. Hij is echt gaan fantaseren, hoor, over van alles. Want hij was ten huwelijk gevraagd. En zijn vriend had een pak op maat naar hem toegestuurd voor als ze zouden gaan trouwen.
D: dat stond allemaal in die blog of?
Ti: nee, dat vertelde die.
D: aan jou?
Ti: ja
Te: want wanneer is dat maatpak dan? Is dat dan toen hij al bij jou hier woonde of kwam?
Ti: nee, dat was toen hij in Brussel woonde.
Te: ah, ok
Ti: toen hij in Brussel woonde zei hij van, Adri was overleden en zo. Nou, ik heb een nieuwe vriend, een rijke Amerikaan, hij is bankdirecteur. Enne... ohja, hij kwam uit Griekenland, maar de familie mocht niet weten dat ie homo was. Maar ze gingen wel trouwen, want hij had toen een maatpak laten maken, die vriend van Martijn, dan kreeg hij toen thuisgestuurd en dat soort verhalen had hij allemaal. Maar het gekke was, hij had bij mij Facebook en zo ingesteld, toentertijd was het geloof ik nog Hyves of zo.
Te: ohja, Hyves.
Ti: En hij zei, ik word geen vriend hoor, want anders... je moet je eigen vrienden maar maken. Nou ja, maar toen hoorde ik van iemand anders dat ie dus gewoon net deed of dat ie in Amerika was. En toen Obama president werd, weet je wel, zat hij hier op zolder, hoorde ik hem klappen. Zat hij te chatten met vriendinnen, deed ie natuurlijk net alsof ie ook in Amerika zat.
D: oh wow, maar dan had hij wel echt een dubbelleven.
Ti: ja, maar dat heb ik nooit in de gaten gehad, want ik was een beetje naïef wat dat betreft, denk ik.
D: oh wow, dus hij zat hier
Ti: ja, zat ie.... hoorde ik hem klappen en tekeergaan. Ik denk, nou, dat mag wel een beetje minder. Zat hij dus hier op zolder te doen alsof hij in Amerika was, maar dat wist ik pas naderhand, natuurlijk.
Te: ook wel echt op het randje, he? Want het had dus zomaar uit kunnen komen. Dan had jij dus al eerder geweten, van er klopt hier iets niet.
Ti: ja, ja
Te: dat is echt wel bizar. Wat mij ook zo intrigeert, weet je, waarom stop je dus... je hebt ieder geval Tineke, een liefhebbende schoonzus die echt begaan is met je lot, die je in huis neemt. Waarom stop je moeite in een soort online leven op te pimpen. Te doen alsof je iets bent wat je niet bent. Voor wie doe je dat, waarom doe je dat? En waarom stop je dat niet in het leven dat hier op aarde is.
Ti: ja, dat is niet realistisch, he. Terwijl ie, eigenlijk dacht ik altijd dat hij juist heel met zijn benen op de grond, realistisch was en zo, maar het tegenovergestelde is waar.
En toen heeft hij hier dus 1,5 jaar gezeten. En ik had gezegd uiterlijk een half jaar. Maar toen zou hij voor mij een website maken, nou die website kwam maar niet af, weet je wel. Hij was het gewoon allemaal aan het uitstellen, van dan kan ik nog effe... ja, het is allemaal zo ingewikkeld.
D: maar was hij dan wel normaal? Of was hij continue in fantasieland?
Ti: nee, hij kon ook heel realistisch zijn en heel daadkrachtig, kwam hij dan over.
Enne... hij ging voor mijn koor waar ik zong heeft hij een website gemaakt. En voor een vriendin ging hij een website maken en die zei tegen mij klopt dat wel met Martijn, want hij zat zo te trillen. Is hij aan de drank? En toen, ja, we dronken wel eens een wijntje, weet je wel. Hij deed nooit boodschappen, maar hij kocht flesje wijn zo voor bij het eten. En hij had net alles schoongemaakt daar en zo en ik denk ik ga toch effe kijken, toen hij er niet was. Hij was met zijn fiets weg. En toen keek ik onder het bed, daar lag het helemaal opgestapeld met lege flessen, sterke drank. En later vond ik ook nog een zak met flessen in de schuur, dat had hij dan ook ergens achter verstopt. Terwijl ja, als je iets koopt, dan kan je toch ook weer een lege fles wegbrengen, zou ik denken.
Te: ja
Ti: maar dat was dus niet gebeurd. Dus misschien wilde hij ook wel een soort van betrapt worden of zo. Ohja, ik had het ook nog met iemand anders en die zei, ja hij maakt toch wel erg misbruik van jouw gastvrijheid. Enne... toen dacht ik, ja eigenlijk wel ja. Want ja, zijn geld was ook op.
Te: ja
D: dus jij heb eigenlijk al die tijd voor hem gezorgd.
Ti: ja, ja. Dus toen zei ik van ja, nu moet je echt binnen een maand een baan hebben. Binnen een maand moet je gewoon zorgen dat je ergens naar toe gaat, want zo kan het niet meer.
Te: nee
Ti: en dat was natuurlijk toch wel moeilijk voor ons allebei.
D: hoe reageerde hij?
Ti: nou gewoon, hij ging zorgen dat hij een baan kreeg. Dus binnen no time had hij een baan in Dublin. En dat was ook echt zo, want hij werd gebeld, ik gaf dan de telefoon door dus dat klopte wel.
Te: Dus hij zat hier een paar weken voordat hij wegging. En in die periode nog wel ‘s ochtends ontbijtjes?
Ti: tuurlijk, ja gewoon.
Te: de relatie verkilde niet?
Ti: beetje wel natuurlijk. Ja, want hij voelde zich natuurlijk toch een beetje weggestuurd. Maar ja, het
D: en er kwam niet dat je dacht, hij heeft hulp nodig.
Ti: ja…, nou ja, dat heb ik ook nog wel eens over gehad met hem, ook na de dood van Adri en toen was bij zo’n groep ook gegaan, om te praten
D: wanneer en...
Ti: en dat was in Brussel.
D: ja, ok Mogen wij zijn kamer bekijken
Ti: ja, het is alleen een rommel. Ja, je mag wel kijken, maar...
Te: we lopen nu naar boven bij Tineke en we gaan kijken bij de kamer waar Martijn gewoond heeft in de periode dat wij dachten dat hij in Amerika was. Dus ik loop een heel steil trapje op.
Ti: dan blijkt het Krimpenerwaardse platteland met uitzicht over weilanden.
D: hier werkte die, hier zat ie dus
Ti: ja, hier stond zijn bed. Hier verbleef ie als hij niet gezellig met mij in de keuken zat.
Te: ja
Ti: om een uur of acht dan vertrok hij naar boven en dan ging hij lekker op zijn laptop van alles zitten doen enzo.
D: wat is dit voor jou om te beseffen, Terry?
Te: ja, ik blijf het een heel abstract gegeven vinden, dat we nu staan in de kamer waar hij gezeten heeft, gewoond heeft. Eigenlijk dieper afgrond is ingegaan, zijn verslaving niet het hoofd heeft geboden, he, niet van jouw hulp gebruik heeft gemaakt om dan ook daarmee aan de gang te gaan.,
Ja, gek. Maar dat vond ik ook al beneden net, aan de keukentafel en in de woonkamer. Het feit dat hij dus ook elke dag naar dat fantastisch mooie uitzicht kijkt over die weilanden en het water en de vogels en de mooie luchten.
D: een heel rustgevende plek.
Te: is er nog iets in het huis of in deze kamer wat je herinnert aan Martijn, wat van Martijn was?
Ti: nou, eigenlijk niet. Ik heb op een gegeven moment opgeruimd. Er lagen hier ook nog allemaal boeken enzo. Ik heb een gedeelte heb ik weggegooid. Ik weet niet meer precies wat er nou nog van Martijn. En ik heb laatst ook nog een zak met kleding gevonden en nog wat schoenen, maar die liggen weer op de andere zolder.
Te: nou, dan bewaren we die voor volgende keer.
Te: hoe zag het laatste moment dat jij hem ooit gezien hebt eruit?
Ti: ehm, ik heb hem naar de trein gebracht.
Te: met die grote koffer weer?
Ti: en nog een koffer, ik had nog een grote koffer voor hem gekocht, dus hij had twee koffers dit keer om mee te nemen
Te: ja
D: kan je letterlijk beschrijven hoe die dag eruitzag.
Ti: als een andere dag. Maar toch met ja, een gevoel van verlies, denk ik. Ik denk van ons allebei. In ieder geval wel van mij.
Te: heb je daarna nog contact met hem gehad via mail of telefoon of app?
Ti: nee, helemaal niks.
Te: dus het was echt ook vanaf dat moment....
Ti: ik heb het wel geprobeerd, maar hij wilde geen contact meer.
Te: nee, dus toen heeft hij bij jou...
D: toen heeft hij bij jou de deur dichtgedaan.
Ti: ja
Te: ja, jeetje.
Ik vind het confronterend om te horen dat Martijn ook bij Tineke alle contact verbroken heeft. Het verbaast me eerlijkgezegd, omdat het duidelijk is dat zij echt op Martijn gesteld is en het beste met hem voor heeft. Zou het met de ontmaskering te maken hebben, dat Tineke zijn geheim ontdekt heeft?
Welke jaar Martijn bij Tineke gewoond heeft en wanneer hij naar Ierland is vertrokken, weet Tineke gewoonweg niet meer. Ze heeft wel een aantal andere dingen opgeschreven die haar in de afgelopen weken te binnen zijn geschoten.
Ti: even kijken hoor. Oh ja Martijn die hield van Gospelmuziek.
Te: van Gospelmuziek!
D: Oh wow.
Ti: dat had ik ook nog even... Want hij zei als ik ga trouwen dan moet er op mijn bruiloft Gospelmuziek ... Toen hij die Griekse bankdirecteur
Te: ja
Ti: toen hij daar dan een relatie mee had.
D: oh...
Te: jeetje. Nou, dat is wel een grote stap van Depêche Mode en de elektronische muziek waar hij eigenlijk dus begin jaren ’90
Ti: grappig he?
Te: mee bezig was naar Gospel, ja.
Ti: en ik had ook nog opgeschreven dat hij hier in Bergambacht een paspoort had aangevraagd en dan heeft hij later zich ook weer daar uitgeschreven.
Te: ok
Ti: na een half jaar of zo
Ti: ohja, Martijn was ook wel heel trots dat Adri naakt op de cover van de Groene Amsterdammer stond
Allen: hahaha
Na een heerlijke lunch lopen we met Tineke over haar erf, naar plekken waar Martijn ook graag kwam.
Te: al die kippen op dat bankje
Ti: die gaan zo meteen als het wat donkerder wordt, gaan ze in de bomen zitten, daar slapen ze. En nou ja, hier zaten we ook heel vaak te eten, lekker in de zon enzo. En ik had ook nog pony’s en dan had ik hier alleen gewoon een hekje. Dan zaten we daar te eten, maar die pony’s konden natuurlijk gewoon hier, dus die legden dan hun hoofd op de tafel naast de sla.
Te: die kwamen even mee eten gezellig.
Ti: en Martijn zei dan ook, want die moest daar zo om lachen. Hij zegt, hahaha, kaasfonduen met de pony’s.
Te: het klinkt wel alsof je een hele gezellige huisgenoot had
Ti: nou dat is ook zo. Het was ook echt heel gezellig. Ja, ik heb er erg van genoten. Ook van Adri en Martijn samen als stel, want dat altijd gewoon heel grappig en lachen en echt vrolijk. Dan kan je je niet voorstellen dat ze dan uiteindelijk zo uit het leven stappen, als je dan zo vrolijk lijkt te zijn.
Te: maar jij denkt ook echt dat Martijn uit het leven gestapt is?
Ti: ja, denk ik wel. Anders ga je niet met een fles wodka in de vrieskou zitten. Dan weet je zeker dat je doodgaat. En misschien wilde hij gewoon naar Adri toe.
Ti: dat denk ik dan een beetje. Dat dat ook wel na Adri’s dood dat dat ook wel een probleem werd voor hem, om alleen te zijn.
Te: ja
Ti: het idiote was ook, het moment dat ik dus wist dat hij dood was, toen was ik op Bonaire met een vriend. Het is daar bloedje heet en ik hoorde dus hoe hij dan overleden was. Ik was echt helemaal stuk ervan. En ja, die vriend waar ik toen mee was, die was op die dag jarig. Dus die had helemaal geen zin in gezeur. Ja, toen voelde ik me toch wel heel verdrietig en eigenlijk had ik gewoon toen daarna toe gewild
Te: ja
Ti: naar Ierland.
Te: ik heb in mijn hoofd gehaald om dit jaar dus op zijn sterfdatum in Dublin te zijn. Misschien wil je overwegen of je mee wil?
Ti: nou ja, ik ben er wel voor in.
Allen: hahaha
Ti: als ik kan ga ik mee.
D: hoe gedijde hij hier. Hij komt uit Brussel, uit het stadse leven. We staan hier echt in de middle of nowhere met kippen en natuur en watertjes. Hoe gedijde Martijn daarbij?
Ti: nou, hij vond het allemaal leuk en hij stond wel open voor allerlei dingen. Hij moest ook heel erg lachen, dan zaten die kippen allemaal voor het raam enzo. Daar moest hij ontzettend om lachen en inderdaad met die pony’s. Ja, hij vond het allemaal wel leuk allemaal. Maar hij kwam natuurlijk Deventer, ik weet niet hoe jullie woonden. Hij ging geloof ik ook wel eens op een boerderij spelen, vertelde hij toch?
Te: ja, wij woonden tegen Deventer aan in een dorpje, niet zo landelijk als dit maar wel ook behoorlijk landelijk. En wij speelden als kinderen dus ook heel veel in en om het dorp heen bij de boerderijen. En we hadden inderdaad heel veel kinderen op school die op boerderijen woonden, dus daar gingen we dan ook wel eens spelen.
Ti: ja, dat heeft ie wel leuk gevonden, daar had hij het ook over. Ja.
D: hoe is dat voor jou om te horen dat Martijn nog echt veel over zijn jeugd heeft gesproken, ook zijn jeugd met jou.
Te: doet me wel goed. Ook hij had schijnbaar die behoefte wel, maar ja potverdorie, weet je wel, waarom kon het dan niet bij leven. Het geeft natuurlijk het gevoel van zie nou wel, deze zoektocht is ook legitiem, want we zochten toch eigenlijk elkaar wel op.
D: ja
Te: zo voelt het wel.
Tegen het vallen van de avond nemen we afscheid. David en ik voelen ons echt thuis bij Tineke, we hebben een goede klik en we lachen veel. Ze is zo gastvrij, zorgzaam en gezellig! Ik kan me goed voorstellen dat Martijn zich hier helemaal thuis voelde. En wat fijn dat ze ook mee wil naar Dublin.
Tijdens het napraten in de keuken bespreken we nog een paar mensen die interessant kunnen zijn voor de zoektocht. Allereerst, de dirigent van haar koor, Kees Willem. Hij heeft Martijn leren kennen toen hij een website voor het koor maakte. En dan de vriendin van Tineke, Addy, die dacht dat Martijn een probleem had, waardoor Tineke uiteindelijk toch eens naar zijn kamer ging en toen al die drankflessen aantrof. Ook voor Addy heeft Martijn een website gemaakt. En als laatste Femke, de oudste dochter van Tineke, die een bijzondere band had met Martijn. Op ons verzoek zal Tineke alle drie benaderen.
We sluiten deze aflevering af met een ander stuk van de zoektocht. Amsterdam FM. Eerder ontving ik van een collega het mailadres van de hoofdredacteur van het radiostation, Anneminke. Ik stuur een mail waarin ik de zoektocht uitleg en vraag of Martijn bij hen gewerkt heeft? Zij antwoordt het volgende.
Beste Terry,
Wat een interessante vraag!
Ik heb je vraag op onze facebook alumnipagina gezet. Er heeft iemand gereageerd, die dacht dat hij hoofdredacteur is geweest. Maar in dat geval hadden zich wel meer mensen gemeld, denk ik. Die pagina is overigens niet heel actief, dus het kan zijn dat mensen dit bericht gemist hebben.
Ik heb je mail ook doorgespeeld aan Hugo, hij beheert een lijst van oud-medewerkers van Amsterdam FM. Hugo gaat contact met je opnemen, wellicht dat hij je verder kan helpen!
Heel veel succes!
Hartelijke groet,
Anneminke
Hugo en ik maken een belafspraak. Hugo is al jaren verbonden aan Amsterdam FM. Eerst als presentator en programmamaker en de laatste jaren is hij bezig om de geschiedenis van het radiostation op te tekenen.
H: ha Terry, met Hugo
Te: hai, goedemorgen
H: goedemorgen, hai.
Te: nou fijn, dat je even tijd hebt, want jij hebt volgens mij een mail gehad van Anneminke, heet zij?
H: ja, dat klopt. Ik ben ik eigenlijk maar gelijk op zoek gegaan naar die naam. Of ik daar wat over kon vinden
Te: ja! En?
H: nou ja, ehm...dat is heel simpel. Ik heb een redelijk uitgebreid spreadsheet de afgelopen jaren bijgehouden, Amsterdam FM is ooit in 1989 opgericht, daar heeft zich een heel archief, een heel ledenbestand heeft zich daar rondom opgebouwd en ehm dat is allemaal opgeslagen geweest in een gehuurde garagebox in Amsterdam Noord en ik denk dat het omstreeks 2008 moet zijn geweest dat die hele garagebox in vlammen op is gegaan en waarbij dus ook onze hele geschiedenis min of meer verloren is gegaan.
Te: jeetje
H: ja, ik ben eigenlijk ietsje later zelf als nieuwslezer en presentator bij het station terechtgekomen. Dus ja, ik ben al googelend en via LinkedIn ben ik eigenlijk allerlei bronnen gaan raadplegen en zo heb ik iets van ja, 1600 namen heb ik kunnen achterhalen van mensen die voor ons actief zijn geweest.
Te: jee
H: Martijn, staat ie daar ook tussen en dat moet ik helaas ontkennend beantwoorden, ja
Te: staat niet tussen die mensenlijst die jij hebt
H: nee.
Te: ja, nou, duidelijk
H: ja
Te: maar goed, voor mijn zoektocht loopt het in ieder geval dood
H: nu weet ik ook zeker dat mijn lijst dat die incompleet is. Dat betekent dus eigenlijk ook, van ok, dan moeten we even verder denken. Ik wil niet gaan uitsluiten dat hij wel voor Amsterdam FM heeft gewerkt. Dus toen moest ik een beetje nadenken. Ook omdat hij in de, laten we zeggen, homo activistische kringen verkeerde van Amsterdam en toen dacht ik nou dat moeten we eens eventjes jou doorverwijzen naar Menne Vellinga. En Menne is in deze eeuw, tot een paar jaar geleden, is hij redacteur, presentator en verslaggever geweest, en heel verdienstelijk ook, trouwens, bij Amsterdam FM. Dus zo is die link eigenlijk naar Menne gelegd.
Te: en werk jij zelf nog bij Amsterdam FM?
H: ik ben geen presentator meer, maar ik ben nog wel steeds, ja, officieel vrijwilliger bij Amsterdam FM.
Als er op een gegeven moment iets opduikt, op wat voor manier dan ook, dan ga ik absoluut weer van me laten horen.
Ik bedank Hugo voor het gesprek en verbreek de verbinding, enigszins teleurgesteld. Jammer dat er nog geen bewijs is dat Martijn iets voor dit radiostation gedaan heeft. Zou dit dan ook al een fantastisch verhaal van Martijn zijn geweest? Ik heb in ieder geval de naam van Menne gekregen, dezelfde naam die Hein ook al eerder noemde, realiseer ik me later die dag.
Dit was aflevering zeven van het Fantastische leven van Martijn. In de volgende aflevering spreek ik Jacqueline, de ex-leidinggevende van GroenLinks Brussel en komen er barstjes in het portret van Martijn.
J: nee, hij is volgens mij echt niet in Amerika geweest, hoor
T: nee
J: nee, dat is hartstikke nep.
T: weet je het zeker?
J: ja, dat denk ik toch echt wel, hoor
J: ja, maar ik denk dat als er ergens een gat is, dan heeft hij ongetwijfeld op straat geleefd.
T: toen ook al denk je?
J: ja, dat denk ik wel, ja