Aflevering 9 Femke

In aflevering 9 maken David en Terry bij Tineke in de keuken kennis met haar dochter Femke. Martijn was als een oom voor Femke die er voor haar was tijdens een verdrietige periode in haar leven. Femke schijnt ook een nieuw licht op de relatie van Adri en Martijn.

De podcast Het fantastische leven van Martijn bestaat uit 21 delen. De podcast is een De Roode Productie. De opname, redactie, samenstelling en montage deed Terry. David Paul was naast mede-interviewer ook sparring partner. Eric maakte de muziek, het sounddesign en deed de eindmontage. Wouter ontwierp het logo, de foto is van Tobias Arhelger | Dreamstime

Wil je iets aan ons kwijt? Mail naar podcast@deroodeproducties.nl

Transcript

Aflevering 9 Femke

Welkom terug bij de Podcast Het fantastische leven van Martijn, een zoektocht naar een verloren vriendschap.

In deze aflevering maken we kennis met Femke, de oudste dochter van Tineke. 

Martijn was de oom van Femke en hij is heel belangrijk geweest voor haar. Hij bood haar steun in de tijd dat haar vader overleed. 

We hebben bij Tineke afgesproken en ons weer in de keuken geïnstalleerd. Terwijl Tineke nog koffie en thee aan het inschenken is, beginnen wij al te praten. 

F: Wanneer was het voor het eerst dat ik Martijn leerde kennen? Ik was nog jong, hij was toen ook nog best wel jong. 

Ti: ik denk dat jij eh..

F: 12?

Ti: 12

F: ja, dus hij is 9 jaar ouder? Ja. Dat herinner ik me dus dat hij was niet oud. Wat zij samen hadden, zoals ik dat toen zag, was eigenlijk gewoon een hele fijne gezellige relatie, waarin ze elkaar, nou ja, heel goed vonden. En waarin ze ook een bepaalde warmte voelden, denk ik, waardoor ze ook in alle twee in een wat rustiger vaarwater waren gekomen. Want zowel Adri had het natuurlijk ook heel moeilijk en nou ja, Martijn, die was eigenlijk net uit huis en op dat moment ontmoetten zij elkaar. Ik weet wel dat wanneer we met elkaar waren, dus bijvoorbeeld bij mijn oma, dan wanneer Martijn binnenkwam en Adri dan, dan was het gewoon heel gezellig. 

Te: ja

F: ja, ik was natuurlijk een beetje een puber al, maar Martijn zorgde ervoor, dat ik me gezien voelde. Dus hij begon met mij de gesprekken en de discussies. 

D: wat voor man was het? Kon je daar je zorgen kwijt als puber? 

F: ja, ik vond hem heel wijs, heel slim. Hij wist over alles wel wat. Ja, daardoor vond ik het ook zo heerlijk om met hem te kletsen, over alles.  En hoe hij over dingen dacht. Ja, dat ging natuurlijk toen dan vooral over mijn vader. Ja, dan stonden we met zijn allen een sigaret te roken. Dan zei hij: wat ben je toch een knapperd, hè. Hij zei, het staat je gewoon goed, dat roken. 

Allen: ha, ha, ha 

F: Ja, dat zouden je ouders natuurlijk nooit zeggen. Maar door hem, ja, hij gaf me gewoon een gevoel van gezien worden en erbij horen. Ik herinner me ook nog een keertje, kerst kwamen ze bij ons. En eigenlijk waren bij ons altijd de kerstdagen niet zo heel gezellig want mijn vader was altijd een beetje moeilijk. Maar, ik weet, die kerst was echt een heel gezellige kerst. En zij gingen ook Risotto maken, nou dat kende ik allemaal helemaal nog niet en Martijn stond dan lekker te roeren. Dat herinner ik me ook heel erg. En dat ze met z’n tweeën daar zo enorm van genoten van lekker dat koken en natuurlijk wijntje erbij. Ik bedoel dat hadden ze dan wel, maar eh...

D: ze waren dus ook heel zorgzaam. 

F: heel zorgzaam, ja, van die echte levensgenieters, zo kwamen met zijn tweetjes over. 

Dat is wel echt een herinnering zoals ik Martijn me het liefst herinner. Gewoon, zo ontzettend complimenteus, je willen zien, je echt gevoel geven: ik ben er voor je.

Eigenlijk Het moment waarop ik me herinner dat het met Martijn niet zo goed ging was, was eigenlijk op het moment dat het met Adri niet zo goed ging. Eigenlijk kwam hij toen weer in zo’n gat terecht. Volgens mij had Adri het daarvoor al uitgemaakt, ik denk dat Adri het vermoeden al had, en ik weet het niet, hij had die andere vriend. Die Hein of zo? Dat Martijn daar heel intens verdrietig over was, over hoe dat 

Ti: ja, dat was ook het moment dat hij hiv, aids kreeg. Dus dat was ook een soort breekpunt, maar later waren ze wel weer bij elkaar. 

F: ja, maar niet meer op de manier waarop ze eerst bij elkaar waren Het was veel minder zorgeloos. 

Ti: meer vriendschap was het. 

D: en jij zegt Martijn was daar heel verdrietig over. Had je daar gesprekken met Martijn over? 

F: Nee, want hij trok zich toen ook terug, ik weet dat van mijn moeder. 

Te: en wat deelde hij dan met jou? 

Ti: over zijn ouders, dat die hem dus niet accepteerden, zijn homoseksualiteit niet. 

F: dat daardoor zijn ouders hadden gezegd: je bent onze zoon niet meer, zo benoemde hij dat. 

Ti: Maar hij heeft ook die dingen verzonnen dat zijn moeder dood was. Dat is raar, dat ga je toch niet zeggen. 

Te: ook later, bijvoorbeeld dat Adri en hij verwijderden van elkaar? Het feit dat hij naar Brussel ging, dat soort dingen besprak hij dat met jou? 

Ti: nee, hij wilde gewoon zichzelf ontwikkelen, carrière maken, nou ja, goed, dat was het dan. 

F: ja, hij deed er ook echt heel erg in die zin luchtig over. Ja, weet je, hij had er zin in, zeg maar, zoals hij dat uitsprak. Hij vond het echt heel tof. En Martijn zei wel steeds kom maar naar Brussel, maar dat voelde ook een beetje ver of zo om dan bij hem naar Brussel te gaan.

D: Toen Martijn terugkwam in het leven, pikte je toen ook weer, toen hij hier kwam wonen weer een band met hem op? Of hoe is dat voor jou gegaan? 

F: ja, nou ja, goed. Het was natuurlijk heel bijzonder, want met mijn moeder ging het toen op dat moment ook niet zo goed. Jij had toen ook niemand, dat is natuurlijk voor jou ook niet echt iets

Allen: hahaha

F: Dus toen Martijn hier weer voor het eerst in huis was, had ik mijn moeder eindelijk ook weer wat vrolijker aan de telefoon. Ik hoorde hem dan ook altijd een beetje op de achtergrond murmelen. In het begin was hij gewoon hier ook veel aanwezig in de keuken, ook als ik dan kwam, dan was het ook heel gezellig. En altijd lachen. Hij was wel wat dikker geworden, want hij zei: ja, want ik eet geen suiker meer, daardoor word ik weer dikker. 

Het was vooral hier dan aan de keukentafel, ja heel veel kletsen. Echt heel veel kletsen, maar ook gewoon echt over alles. 

D: maakte hij zich druk over iets, hield ie zich bezig met de maatschappij?

F: nee, ik had het idee dat hij zich niet heel erg bezighield met de maatschappij, maar meer eigenlijk hier. 

Ti: nou, met de politiek en hij las de krant en dan hadden we het over allerlei dingen, dat wel

F: Over Adri hadden we het ook wel veel nog, ja. 

D: maar als het nieuws ging, wat was dan typisch aan zijn mening. 

F: Ik weet dat niet meer precies, maar ik weet wel dat het heel erg aansloot bij wat ik voelde en dacht.  Nou ja, ik herinner me gewoon dat ik toen met mijn toenmalige vriendje, dat we het met ons viertjes echt over van alles hadden en dat vond ik echt heerlijk, ja.

Te: en over hemzelf, vertelde hij over zichzelf? 

F: niet veel. 

D: heeft Adri ooit een andere man voorgesteld aan de familie, want Martijn is echt in jullie familie getreden. 

Ti: nee, niet op die manier, hij heeft wel eens een vriendje meegenomen, zo, weet je wel

F: ik denk dat Adri bij die andere vriendjes naar iets anders op zoek naar iets anders dan bij Martijn. Bij Martijn heeft hij gewoon echt een levenspartner gehad. Ik had wel echt het idee dat Adri wel echt zijn grote liefde was. 

Te: was ook Martijn de grote liefde van Adri voor jouw gevoel? 

F: ja, dat weet ik niet zo goed. Adri was natuurlijk ook een beetje vluchtig in alles. Ik weet wel dat hij zich echt heel fijn voelde bij Martijn en geborgen. 

Ti: hij zei ook tegen mij, Martijn is echt mijn allerbeste vriend. 

F: en dat heeft Adri eigenlijk bij een andere man nooit zo sterk gevoeld 

Te: vond je het lastig dat je met hem nooit over hem kon praten? 

F: ik begon het lastig toen hij hier woonde en dat je daar dan je vinger niet op kunt leggen. 

Te: en je zei het ging goed tot het moment dat… 

F: ja, tot op het moment dat mijn moeder echt zoiets had van, ja maar nu wordt het een beetje raar. Nu blijft hij veel boven en ja, hij begon zich teruggetrokkener te gedragen. En ja, je had natuurlijk ook eigenlijk afgesproken van je gaat daarna ook gewoon maar weer door met je leven, maar dat lukte op de een of andere manier gewoon niet zo erg. Ja, toen kwam er een beetje zo’n irritatiepuntje, van ja maar, Martijn, je kan niet hier als een kind wonen. Dat gaat natuurlijk niet, die leeftijd ben je voorbij.

D: ja

F: ja

We onderbreken de opnames om te lunchen. Natuurlijk blijven we wel doorpraten over Martijn. Ik vind het fijn om van Femke te horen hoe liefdevol Martijn haar bijstond na de dood van haar vader. De vader van Femke en dus de man van Tineke heeft in 1996 een einde aan zijn eigen leven gemaakt. Zijn dood heeft vanzelfsprekend een enorme impact op hun leven gehad. Na de lunch vervolgen we het gesprek over dit zware onderwerp.

D: Mag ik nog even terug naar jouw jeugd. Als je het te ingewikkeld vindt om het te bespreken, moet je dat gewoon aangeven. Ik heb begrepen dat jouw vader zelf uit het leven is gestapt, toch. Je vertelde net dat je daar met Martijn fijn over kon praten. Begreep Martijn je vader of op wat voor manier sprak hij daarover met jou. 

F: Nou, natuurlijk niet van “ik begrijp het”, ik denk dat hij dat überhaupt niet uit durfde te spreken. Hij wist ook precies wat hij wel en niet kon zeggen daarin. Wat hij wel gewoon had, was dat hij constant bij me bleef. Dus hij... we hadden natuurlijk ook die rook momentjes samen en eigenlijk was hij dan gewoon altijd heel positief over, nou ja, waar ik mee bezig was en ik had toen ook een vriendje, dus daar spraken we dan over. Want ik speelde toen me mijn vriendje ook in een band en dat vond hij natuurlijk ook allemaal heel interessant. Maar omtrent mijn vader, nou ja, liet hij me dus niet alleen. 

D: hij beschermde je. Hij was er voor je. 

F: hij was er, ja precies. Hij had het natuurlijk wel erover dat het natuurlijk voor mijn vader heel zwaar was geweest. Hij probeerde het niet goed te praten, maar wel... dat het gewoon misschien wat meer rust zou kunnen geven of zoiets. Hij wist natuurlijk ook hoe moeilijk het was 

Te: wat ik wel mooi vind dat je zegt dat hij jou echt zag, dat jij een andere rol kreeg. 

F: ja, ik werd gewoon voor ineens als vol aangezien, zeg maar en niet als jong kind. Wat ik natuurlijk wel was. 

D: Hoe is het dan nu om nu weer over Martijn te moeten of mogen praten? 

F: nou het is natuurlijk heel raar, want er zijn natuurlijk bepaalde periodes in ons leven die best wel bizar zijn. In die zin is zelfmoord en mensen die het moeilijk hebben met zichzelf, psychische problemen, zijn best wel, nou ja, verweven in onze familie. Het begon met mijn vader en daarna natuurlijk Adri.

D: zie je dood van Martijn als zelfmoord. 

F: een beetje wel. Ik denk niet dat hij het toen per se had verkozen maar hij zich natuurlijk in die zin in wezen doodgedronken. Nou ja, eigenlijk voor mijn gevoel vanaf het moment dat hij hier wegging voor ons al een soort verdwenen of zo, want jij zei ook: ik krijg hem niet meer te pakken, niet meer te spreken. Hij heeft zich natuurlijk op een bepaalde manier eigenlijk teruggetrokken uit het leven. Vanuit mijn vader wat een aanloop de psyche daarin kan hebben, hoe zwaar het leven voor je kan zijn, al stond ik toen natuurlijk zelf heel anders in het leven. Toen dacht ik wel, ja, hoe zo doe je dat nou? Dat doe je toch niet als het leven eigenlijk nog zoveel moois kan hebben. Maar het rare is, toen ik zelf in al die chemo’s zat, toen ben ik mentaal ook ergens gebroken. Toen dacht ik wel, ja, als het leven zo zwart is, dan snap ik het. En nou ja, met Adri was het natuurlijk ook moeilijk, snapten we het ook, we wisten dat hij het hele moeilijk had. En nou ja, bij Martijn was het natuurlijk na Adri, zagen we ook dat het met hem slechter ging. We hebben ook vaker tegen elkaar gezegd van nou ja, als het nou zo met Adri niet was gegaan, dan was het, denk ik, met Martijn ook niet zo gegaan. Samen hebben zij natuurlijk ook een bepaalde struggle in heel het leven gekend, die je dan op een gegeven moment niet meer op kan vullen. 

D: wat was hun grootste struggle. 

F: het niet mogen zijn wie je bent. Vanuit Adri merkte ik dat gewoon als een soort zoektocht naar iets, ja, weet ik eigenlijk gewoon niet wat. En bij Martijn, nou ja, uiteindelijk het beetje vertrouwen verliezen in alles om je heen. 

Te: ja en hoe zie jij dat Tineke? 

Ti: ja, ik voelde me natuurlijk ook in de steek gelaten en dat was natuurlijk niet de eerst keer. 

En ik zie het bij Martijn, ik wilde het in het begin ook niet zo zien, maar nu wel als zelfmoord. 

Te: ja

D: is er dan ook iets in de samenleving veranderd? Kon je als homoseksueel ook een periode minder jezelf zijn? 

Ti: ja, Adri zat in het vechten voor het recht als homo om er te mogen zijn. Maar toen die ziek was en in Amsterdam woonde, werd steeds vaker gepest. Er gingen fietsen door het raam, in het park is hij verschillende keren in elkaar geslagen. Amsterdam werd echt grimmig, want mensen kenden hem als homo en zo werd er dus ook op gereageerd. 

D: maar er werd dus echt fysiek gepest. 

Ti: ja, en hij is 2x vastgebonden in huis. Toen hebben ze zijn pinpas gepakt en hebben zij zijn rekening leeggeplunderd. 

D: dat moet intens onveilig zijn 

F: ja, daarna ging het gewoon echt heel slecht met hem. 

Ti: ja, toen Adri overleden was, toen ging ik naar het politiebureau, want ze hadden toen gelijk geprobeerd in te breken, want ze wisten dat hij dood was. Toen hebben ze van de woningbouwvereniging hebben ze er een ander slot op gezet sleutel dus toen moest ik op het politiebureau de sleutel opalen. Toen zei die agent, waar ik dan was, ja, ik ben toen ook bij je broer geweest toen hij is overvallen. Martijn is ook een paar keer achtervolgd 

F: in Brussel toen?
 Ti: in Brussel. Hij had een laptop, die is trouwens 2 x gestolen, zijn laptop. En ze hebben hem toen gevolgd totdat hij in zijn appartement naar binnen ging, toen hebben ze de deur opengehouden en hebben ze hem in elkaar geslagen. Zijn bril wilde ze net fijntrappen op de grond, toen zei hij, nee, niet mijn bril, want dan kan ik echt niets meer zien. Maar ze hebben wel zijn laptop meegenomen. 

D: jeetje. 

Ti: dus ja, dat zijn hele akelige dingen. 

Te: ja

D: ja, dan snap ik wel dat je het gevoel hebt er niet te mogen zijn. 

D: hoe omschrijf je Martijn als je aan Martijn wil denken en hem het liefst zou willen omschrijven?

F: enorm geïnteresseerd, warm, liefdevol, genietend.  

Te: en qua beeld, hoe zag hij eruit voor jou? 

F: ik vond hem heel knap, ik vond hem zelfs aantrekkelijk.

Te: oh echt? 

Allen: hahaha

F: maar meer in wat hij uitstraalde en in wat hij aan warmte kon geven in zijn gesprek. Ja, dat vind ik altijd een grotere aantrekkingskracht dan dat iemand op een bepaalde manier knap is, zeg maar. 

Te: ja, ik vond hem ook wel op die eerste foto’s van jou, begin jaren 90, dan vind ik hem ook echt knap. Dan zie ik hem ook bijna door een roze bril, ook omdat hij natuurlijk voor mij weer leeft, maar goed 

Ti: was jij vroeger verliefd op hem? 

Te: nee, ik weet dat we vroeger altijd zeiden dat we met elkaar zouden trouwen, maar dan heb je het dus echt van voor ons tiende en ik denk dat we ongetwijfeld vader en moedertje hebben gespeeld. Maar ik denk dat het veel meer als een broer was dan als een vriend. 

D: maar wel zo een dusdanig diepe band dat je hem je hele leven bij je hebt gedragen. 

Te: de band...   stel je voor dat Martijn nog gewoon in Amsterdam had gewoond, dan was de band misschien ook wel helemaal, net als bij mijn andere jeugdvrienden gewoon afgezwakt. Het feit dat er een knip komt, dus dat je elkaar niet meer kán spreken dat doet iets met je relatie.

F: Ja

Te: want ik denk dat ik net zomin mezelf kende, want je bent nog gewoon zo jong. Dus je zit veel meer in het moment, dus ook met die andere vriendinnen, met Judith en Manon erbij. Dat ging ook allemaal niet zo heel diep, maar we hadden ook wel allemaal de nodige toestanden thuis en daar praatten we ook wel over. Maar Martijn niet. 

D: hij liet zichzelf niet kennen. 

Te: hij liet zichzelf niet kennen, er was altijd iets van een schild. Dus hij liet zichzelf niet kennen over zijn voorliefde, dus he, of dat nou mannen of vrouwen waren of wie hij leuk vond of aantrekkelijk vond of knap vond, daar liet hij zichzelf niet in kennen. Want hij had nog echt geen identiteit en kwam dus in die zin niet uit de kast, niet met zijn seksualiteit, maar ook niet met zijn persoonlijkheid. En toch was het altijd heel fijn om met hem samen te zijn. En we hebben onwijs veel gelachen en hele rare dingen en gekke dingen gedaan. Dus he was altijd gezellig. 

D: ik denk ook dat dat bij in de kast ben, ik ben ook homoseksueel, bij in de kast zitten hoort. Ik ben rond mijn 16e uit de kast gekomen. En daarvoor ben ik altijd wel een leuk mens voor mijn vrienden geweest maar ik liet me nooit uit over op wie ik viel of wie ik aantrekkelijk vond. Dat was in mezelf, mijn eigen zoektocht. Je hebt altijd iets geheims bij je. Ik zat bij een toneelvereniging met meerdere homoseksuelen, maar ik kwam daar niet uit de kast tot ik pas voor mezelf uit de kast kon komen. 

Te: ja 

D: en ik heb me daarna ook verbaasd, want er zijn later nog meer jongens uit de kast gekomen. Dat ze dat dan heel ingewikkeld vonden en dan mij opzochten als jij bent al uit de kast en hoe ga ik dat dan vertellen. En dat ik dan ook gewoon zei, ja doe niet zo moeilijk, iedereen is het hier haha, prima. Maar tot die tijd, als je er niet over praat, is het in jezelf iets heel groots. En heb je ook heel makkelijk dat je daar dus omheen gaat draaien en liegen wordt ook makkelijk zolang je iets bij je draagt. Het hoeft nog niet zo te zijn dat het er niet mag zijn. Of zo is het voor mij, maar het is een andere tijd natuurlijk. 

Te: nee maar ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Dus dat de hele coming out van zijn hele identiteit hem nog dwars zat. Dus ik denk dat ergens de sleutel ligt bij het moment dat hij naar Amsterdam gaat, en dat hij in die dance scene terechtkomt, mogelijk dus ook met de xtc erbij wat ik begrijp dat een love drug is. Maar ook dus al die vrije gasten om je heen, he, zoals Adri. Dat hem dat zo vrij heeft gemaakt, dus dat hij ook echt zeker wist, hier hoor ik thuis. En dat hij misschien pas daar echt de sleutel kreeg tot die gevoelens 

F: ja

T: en alle gevoelens die bij hem hoorden. 

F: ja. Er was toch zo’n filmpje, mama waar Adri naakt op staat?

Ti: zal ik hem laten zien? 

D: ja! 

Gerommel met computer, aanwijzingen

D: Dit begint inmiddels een vertrouwde keuken te worden. 

Filmpje start, housemuziek. 

Te: dit is de IT? 

Ti: Roxy

Zeg eh, waarom loop jij hier bloot? Omdat ik dat altijd doe en ontzettend leuk vind

D: dat was? 

Ti: Adri 

D: jeeh! echt naakt? 

F: want ze hebben elkaar daar waarschijnlijk ook ontmoet in de dance scene dan, toch? Jij weet het niet, dat is toch eigenlijk ook gek. 

Ti: ja, ik weet wel dat Adri vertelde dat ie hem uit de goot heeft gehaald, dat hij aan de drugs was en dat het slecht met hem ging. 

F: ja, toen ik hem leerde kennen was hij natuurlijk broodmager, ja. Hoe lang zat daartussen voordat hij Adri leerde kennen? 

Ti: ja, dat weet ik dus ook niet. 

Te: ergens in het najaar van ’92 ben ik met iemand in Amsterdam op zoek gegaan naar Martijn toen. Maar hij was dus van het ene op het andere moment niet meer thuis geweest. En zijn pinpas lag er nog, en zijn kleding lag er nog. Het leek er eigenlijk op alsof er iets aan vooraf was gegaan wat niet vrijwillig was

F: maar hij had dus wel een huis? 

Ti: ja, hij had een huis

F: maar hij zei toch dat hij geen huis...

Ti: ja, dat wilde hij ook aanhouden. Misschien ook omdat hij niet opgespoord wilde worden of zo he?

Te: ja, dat denk ik ook

F: wat een pannenkoek zeg. 

Ti: hij had het wel goed bedacht allemaal. 

F: ja he? 

D: heb jij muziek hoort, waarvan jij als je dat nu nog hoort, dat je dan denkt aan Adri en Martijn

F: ik zat natuurlijk zelf in band, en die muziek, daar moest Adri dan vooral heel erg om lachen. Het was wel echt serieus opgenomen, zeg maar, door een platenbaas was dat ook gecontracteerd en in een studio hadden we dat dan opgenomen. Maar het was een wat eenvoudiger loopje op het keyboard van mijn vriend en toen zei Adri steeds: de eerste pianoles. 

Allen: hahaha

F: en dan bescheurden ze het alle twee.

Ti: ja, dan lagen ze helemaal in een deuk. 

F: Helemaal in een deuk. Dus ze vonden dat wel heel leuk om dat dan te luisteren met mij, maar dat was vooral mijn muziek die we dan beluisterden.

Te: maar muziek speelde eigenlijk best wel grote rol in zijn leven. Dus hij hield echt wel van muziek, maar dat hoor ik eigenlijk niet meer terug. 

Ti: ken ik helemaal niet zo. 

F: ja, we hadden het natuurlijk wel over onze band. Niet per se welke muziek hij dan leuk of interessant vond.  

D: welke krant las hij? 

Ti: ik had toen het NRC 

Te: en boeken, want ook als kind, las hij alles wat los en vast... weet je daar iets van? 

F: weet jij dat? 

Ti: ja, ja, en Belgische schrijvers, hij kocht ze dan in tweede hands winkels en zo. 

Maar ja, ik lees zoveel boeken dat ik niet meer weet welke boeken heb ik nou met Martijn besproken of zo. Dat kan ik me eigenlijk niet zo herinneren.

Te: ja nog de laatste vraag he, weet jij nog de laatste keer dat jij Martijn hebt gezien

F: nee, ik kan me dat niet meer herinneren, omdat het gewoon heel plotseling was. Het was ook, we hebben volgens mij helemaal geen afscheid genomen. Hij was ineens weg toch? 

Te: ja

D: en de eerste keer?

F: nou, vooral jong, lief, gezellig. Hij was gewoon gelijk heel gezellig, het was ook helemaal niet raar dat hij erbij was of zo

Te: nee

Ti: ja, hij was ook echt heel dol op onze familie. 

F: ja. Ja, dat heeft hij natuurlijk ook heel vaak benoemd van als ik Adri niet had gehad, dan weet ik gewoon niet goed hoe het was gegaan. Want ja, hij heeft wel benoemd dat hij het moeilijk had.

Te: ja

F: nou ja, en dat hij ook mijn oma, zag hij ook gewoon wel echt als zijn moeder. Hij noemde haar volgens mij ook ma. 

Ti: Nee, Neel zei hij tegen haar. 

F: oh Neel, ja, maar het was gewoon allemaal heel liefdevol. Hij was echt dol op zijn schoonouders en zijn schoonouders ook op hem. 

Het blijft me verbazen dat Martijn na 17 jaar in de familie van Adri te zijn geweest de deur zo rigoureus achter zich dicht heeft getrokken en niet meer op pogingen van Tineke tot contact reageerde. Ik vraag me af hoe dat kan. Is het schaamte? Is het minachting voor jezelf? Zo van: zie nou wel, ik bak er ook helemaal niets van, ik maak ook alles stuk. Natuurlijk krijg ik daar geen antwoord op, maar het houdt me wel bezig.

Dan appt een vriend van mij ineens iets wat ik nooit meer gezien heb: mijn oproep uit de Volkskrant van 27 augustus 1995. Daar is mijn advertentie, de tekst luidt: Martijn W 

Gefeliciteerd! Wil je graag spreken, mis je namelijk. Terry. En dan volgt er een contacttelefoonnummer met een code

Ik stuur de advertentie naar David en even later bellen we elkaar.

T: dit is de contactoproep. 

D: dat die dan ineens boven water komt. 

T: ja, wij hadden ooit een krantenwijk, Martijn en ik. Er is een keer op gereageerd, ik had een lege voicemail op mijn antwoordapparaat, maar of hij dat is geweest....

D: jee, en later, bij GroenLinks, had je een lege mail. Waarom eigenlijk in de Volkskrant? 

T: Martijn en ik hebben samen een krantenwijk gehad toen we 15 jaar waren en dat was De Volkskrant. Dat was trouwens vreselijk: elke ochtend om vier uur opstaan, 6 dagen per week. Mijn vader hielp mij met opstaan en ik hielp Martijn. We hebben het ook maar een paar maanden gedaan, gelukkig was dat in het voorjaar.  Een mooie herinnering trouwens aan die tijd is dat we elke ochtend langs een tuin reden waar een vogel zat te schreeuwen. Martijn noemde die vogel altijd de El vogel, vanwege het geluid. Pas later kwamen we erachter dat het een pauw was. Jarenlang riep Martijn zomaar uit het niets, El... El....en dan moesten altijd ontzettend hard lachen.

D: wat ontzettend bijzonder dat je dit nu weer hebt.

T: ja, he? Wat ik wel gek vind is, dat we nu weten waar Martijn toen was en hoe zijn leven er toen uitzag. Dit is dus in de periode dat er bij Adri aids geconstateerd werd en dat hij doodziek in het ziekenhuis lag. Maar ook dat Adri toen bij Hein was, wat Martijn moeilijk vond. Zijn leven stond op dat moment volledig op zijn kop.

Dit was aflevering 9 van Het fantastische leven van Martijn. 

In de volgende aflevering spreek ik eindelijk Hans, de broer van Martijn, die veel meer nieuwe informatie heeft dan ik dacht.

H: want ik ben met mijn vader een keer bij Adri geweest.

T: oh echt waar?

H: toen zei hij dat hij, dat de relatie uit was en dat hij Martijn niet meer zag.

T: heb je nog enig idee wanneer dat was? In welk jaar?

H: 98 of zo. 99? 

T: .... Oh dat wist ik helemaal niet