Aflevering 11 De twee gezichten van Martijn

In aflevering 11 gaan David en Terry weer op bezoek bij Els die brieven van Martijn heeft gevonden. Terry spreekt Annemieke, waarna de hele wereld op zijn kop staat.

De podcast Het fantastische leven van Martijn bestaat uit 21 delen. De podcast is een De Roode Productie. De opname, redactie, samenstelling en montage deed Terry. David Paul was naast mede-interviewer ook sparring partner. Eric maakte de muziek, het sounddesign en deed de eindmontage. Wouter ontwierp het logo, de foto is van Tobias Arhelger | Dreamstime

Wil je iets aan ons kwijt? Mail naar podcast@deroodeproducties.nl

Transcript

Aflevering 11 De twee gezichten van Martijn

Welkom terug bij de podcast het Fantastische leven van Martijn, een zoektocht naar een verloren vriendschap. 

In deze aflevering heb ik een belafspraak met Annemieke, een vriendin van Hans en Martijn uit de housetijd. Manon, mijn jeugdvriendin, zei eerder het volgende over haar. 

M: Ik zit ook te denken Terry, volgens mij moet je toch ook eens contact zoeken, met hoe heet ze nou toch. Volgens mij heette ze Annemieke. Ja, want daar trok hij destijds heel veel mee op, ook in de tijd dat ze gingen stappen en zo in Amsterdam. 

J: ik ken helemaal geen Annemieke

M: Ik ken haar achternaam niet. Zij gingen dan met een hele club vanuit Deventer naar Amsterdam om daar op die Housemuziek... want daar ben ik ook nooit mee geweest.

Want ik had zoiets van het is mijn muziek niet en ik heb er niets mee en ik hoef er niets mee en al die pillen. Fttt weg met die zooi

T: nee, had ik ook echt zoiets van...

M: dat was mij echte een stap te ver.

T: en ik vond sowieso al vervelend, dat vond ik sowieso al vervelend worden op een gegeven moment altijd dat gedoe met die drugs.

Maar we beginnen deze aflevering met Els, we gaan weer naar Groningen. Ze belde namelijk dat zij oude brieven van Martijn heeft gevonden!

D: want die briefjes, wat voor briefjes zijn dat dan? Heb je die later gevonden of ..

E: nee, die heb ik altijd bewaard. En af en toe een briefje kreeg ik gewoon een briefje van hem, met ja, dan had hij zin om te schrijven ... Ik verveel me, dus ik schrijf je maar even een lange brief, weet je wel. Of dan was hij in Groningen geweest en dan zei hij van ja, ik moet Ria nog bedanken voor de postzegels. Een beetje dat soort briefjes, dus allemaal heel oppervlakkige briefjes wel. 

D: oh, wat grappig. 

E: hij was in Berlijn geweest, dan schrijft hij een ansichtkaartje van alles gaat hier goed hoor. Het ging ook altijd goed. Hij had nooit wat te klagen, weet je wel, het was altijd gezellig en leuk en van alles te doen. 

Ik ontdekte later, want dat kan ik me helemaal niet herinneren, maar ik las die briefjes van hem daarover. Hij is een paar keer hier in Groningen geweest. Een keer weet ik nog wel heel goed. Toen ging ik op vakantie met mijn toenmalige vriend en toen heeft hij op het huis gepast. Ik kan me nog herinneren dat we in de achtertuin zaten en hele gesprekken hadden. Dat was echt heel erg leuk. Bepaalde muziek vond ie hartstikke leuk. Hij was naar een of ander Joe Jackson concert geweest waar we het over hadden.

E: 9 april 1990, dit is volgens mij het laatste kaartje dat ik van hem heb gekregen. Die van Berlijn weet ik niet... 

Lieve Els, yo! Hoe staat het leven? Met mij en mijn paleisje is alles kits, toen zat ie al in Amsterdam dus. 

Geen idee, volgens mij ben ik daar nooit geweest. 

Voor mij is er een heel nieuw leven begonnen. Deventer is voor mij na 1 maand al verleden tijd, nooit gedacht dat dat zo snel zo kunnen. Jullie zijn natuurlijk welkom op 30 april, lijkt me erg gezellig. Slapen is geen probleem, alleen moeten jullie wel slaapzakken en een matras of een luchtbed meenemen, maar daar hoor ik nog wel meer over. Ik heb nog wel veel meer te vertellen maar daar is dit kaartje te klein voor en bovendien is dat leuker om je dat persoonlijk te vertellen. Groetjes aan Pink. Prachtige tafel overigens, 

bedoelt hij deze mee, want die heeft Pink voor mij gemaakt, die heb ik ook nog steeds. 

En schrijf als je wilt komen. CU soon, Martijn. PS overigens bedankt voor het prachtige kaartje van Keith Haring, hoe wist je dat ik dat mooi vond? Groetjes

T: geweldig

D: wow

T: dus hier woont hij net in Amsterdam 

E: was dit in april? 

T: Ja, 9 april. 

E: toen ging het uit met mijn vriend, dus ik denk dat dat de reden is dat ik er niet meer heen gegaan ben, maar dat weet ik niet zo meer precies.

Wat fantastisch! Nu hebben we een hele concrete datum. Martijn verhuisde dus in maart 1990 naar de studentenflat in Amsterdam. Dat maakt de tijdlijn als volgt. Martijn is in de zomer van 1988 geslaagd voor het VWO. Het jaar daarna heeft hij een tussenjaar gehouden en trok hij veel met Hans op. In het schooljaar ’89 – ’90 begon hij met Geschiedenis studeren. Linda vertelde eerder dat Martijn eerst bij een vriendin van haar in Amsterdam mocht wonen, en in het voorjaar van 1990 heeft hij dus zijn eigen kamer gekregen.

Ik praat Els bij over wat Hans over deze periode vertelde. Over het opkomen van de housescene en over hoe Hans en Martijn daar samen ingedoken zijn, maar ook dat Martijn veel bij Hans was in het tussenjaar, voordat hij naar Amsterdam vertrok. 

E: heb jij niet het gevoel dat er altijd iets was tussen Hans en Martijn? Ik heb altijd gedacht, er ziet iets niet goed tussen die twee.

D: en waarop doel je dan? Kan je dat iets...

E: ik weet het niet, iets overheersends, iets...

T: nou, wat in ieder geval zo was, hij was natuurlijk 6 jaar ouder dan wij. Dus Hans kon ervoor zorgen dat we bij de Elegast naar binnen mochten en dat we een biertje mochten drinken. En door Hans, met Hans, gingen we ook blowen ’s avonds bij jullie in de achtertuin. En die had geld. Die ontsloot eigenlijk een wereld voor ons waar we zelf nog niet in konden.

E: nee

T: en die hield ons dus ook de hand boven het hoofd, dus in die zin denk ik dat Martijn opkeek tegen Hans. Ik denk dat Martijn echt een dubbele kant had. Omdat ik denk dat wat Hans bij hem los gemaakt heeft niet verstandig was, maar dat het net zo goed in Martijn zat als in Hans. 

E: het versterkte elkaar wel aan alle kanten

T: op dit stuk wel ja. 

E: ja ja... en dat Martijn ook daardoor aangetrokken werd, dat is ook wel duidelijk.

T: ja, dus dat moment dat ik zei, ik wil nu naar huis, dan maar niet blowen, wat maakt mij dat nou uit, volgens mij is dat dan ook een van de laatste keren dat ik geblowd heb, omdat ik dacht, nou als het deze kant op gaat, daar heb ik dan totaal geen zin in. Dan trok ik een streep en nou, dat doe ik dus niet meer. Ik denk dat bij Martijn eerder, ja, zeg maar, de kracht van...

E: dat denk ik ook, ja

T: de middelen

E: dat is een beetje een lijn in onze familie, denk ik ook

D: het verslavingsgevoelige...

E: precies. Als ik dan even kijk van Hans, de echt overheersende, heel charmante, want hij kon iedereen inpakken en Martijn was veel zachter, naïever, ook al heeft hij dan inderdaad die verslavingskenmerken, hij leek meer op mij en mijn moeder dan op Hans en mijn vader. Dat speelt wel een rol, denk ik, het soort karakter.

T: en dat dan in combinatie met eventueel een minderwaardigheidscomplex

T: ik vind deze kaart, ik zit er gewoon nog de hele tijd naar te kijken, ik vind het gewoon zo’n karakteristieke kaart van Martijn hoe hij dus ook een beetje was op het moment dat ik hem voor het laatst gezien heb. Gewoon heel lief en vriendelijk en onschuldig en warm en ik denk dat hij echt in een dualiteit heeft gezeten omdat hij aan de andere kant dus die kracht van die genotsmiddelen, bedwelmen....

E: ja en schuldgevoel misschien. Dat beeld aan de buitenkant probeer je zo lang mogelijk de schijn op te houden

T: ja, dus hij moet echt een meester geweest zijn in de twee werelden van Martijn.

E: een beetje schizofreen bijna

T: ja

E: ja. Hij had het vroeger ook al, dat hij gewoon dingen vertelde, waarvan ik gewoon wist dat ze niet waar waren. Dat ik dacht, van oh je zit nu echt staalhard te liegen, jongen.

T: kan je je nog iets van herinneren, wat voor soort dingen?

E: ja, hij had... op een gegeven moment waren wij op vakantie geweest, had hij op mijn huis, toen woonde ik aan de Vinkenstraat, had hij op het huis gepast en dat had hij harstikke leuk gevonden en zo en we zaten te praten en toen zei hij, oh ik heb ook een cadeautje voor je. En toen had hij een heel mooi, een soort wijnglas, had ie mooi ingepakt. En hij zei van, ja dat heb ik gevonden op een antiekmarkt, of weet ik veel. En toen zei ik van nou, volgens mij stond ie op zolder bij papa en mama, want zij hadden precies dezelfde wijnglazen. Toen betrapte ik hem echt op een leugen, dat hij het mooier wilde voorstellen dan het eigenlijk was. Ik zei, nou, dat is helemaal niet erg, ik vind het wel leuk maar

D: hij maakte dus altijd mooier dan dat het eigenlijk was. 

E: precies, ja, en dat wist ook wel, het was gewoon een enorme fantast. Ergens onder een briefje, ik weet niet, mijn moeder schrijft dat dan ook ergens, dat is heel grappig.

Waar was dat ook wel, oh ja, dat was een van de eerste briefjes, dan zegt mijn moeder van eh...dit was dan de brief van Martijn, wat een fantast he? Hij vergeet hem alleen te posten, daarom doe ik het maar, anders dan heb je hem niet voor vrijdag. Volgens mij is hij hier een jaar of 10 of zo met allemaal tekeningetjes
 D: dag Els, hoe gaat het in Groningen? In Schalkhaar gaat het goed. Ik maak een tekening voor jou met een liedje kijk, oh wat lief. Steenbok, stoere held. Ja, hij had een groot, in ieder geval creatief fantasie hier als kind. Wilde hij het leven mooier laten overkomen

E: ja, denk ik wel

D: en voor wie dan? 

E: ja misschien ook wel voor zichzelf. Zo van, ja, ook omdat hij misschien dacht van ja, ik moet het wat interessanter maken allemaal. Want hij vond het leven gewoon heel saai en hij verveelde zich heel erg.

T: ja

E: ik denk ook ja, dan verzin je wel wat toch? 

We nemen even de tijd om zelf de brieven en kaarten te lezen. De kaart van Berlijn is van het schoolreisje dat Martijn in 4 of 5 VWO voor het vak Geschiedenis gemaakt heeft. De datumstempel is onleesbaar, maar het zal 1986 of 1987 geweest zijn.

Er staat “Ha Els, ik zit ondertussen al 2 dagen in de DDR, zoals je misschien wel weet. Het is hier prima: disco’s, vrij lekker eten, prima hotels. Ik wens je veel plezier in Portugal en doe je ook de groetjes aan Pink. Martijn”

In een keer zie ik mijn geschiedenisleraar van het GGC, onze middelbare school, voor me. Een enthousiasmerende docent, inspirerend en persoonlijk betrokken. Ik was dol op zijn lessen, maar hoe heet hij ook alweer? Later thuis pak mijn schoolagenda’s erbij en zie in de 4e klas zijn naam staan. Meneer Teggelaar! 

Ik google zijn naam, vind zijn contactgegevens en ik stuur hem een mail met de vraag of hij zich Martijn kan herinneren. Martijn is immers Geschiedenis gaan studeren, wellicht is er daardoor een band tussen hen ontstaan. De volgende dag belt meneer Teggelaar. Het is een leuk gesprek waarbij we natuurlijk die tijd op het GGC bespreken. Helaas kan hij zich Martijn niet herinneren. Jammer. Ik had stiekem gehoopt dat hier misschien een nieuw lijntje zou zijn in de zoektocht. Terug naar het bezoek aan Els en de brieven 

D: kom maar op

T: ik heb namelijk net in een van de brieven gelezen, die Els hier heeft liggen. Brieven met eigenlijk geen informatie

E: nee

T: gewoon, met ik verveel me en Hans heeft met 3-1 gewonnen

E: oh ja?
T: en .... ik heb net gemisdienaard, stond in die brief.

D: wel!

T: ja! Dus hij heeft gemisdienaard en er stond verder, ja, dit is de eerste keer dus dat vind ik wel heel spannend. Dat is alles, dus maar dat was voor mij gewoon een vraag, of dat kwam in een keer op, van oh, zou hij dat gedaan hebben? Nu staat in deze brief uit 1981: ik heb gemisdienaard. Dus dat weten we nu ook zeker.

E: misschien is hij een keer misdienaar geweest of zo, dat heeft hij vast niet lang volgehouden. Nee

T: waarom denk je dat?

E: nou, dat was helemaal niks voor hem, nee. Ik weet ook niet wie daar toen pastoor was, eigenlijk, want we hadden eerst pastoor Van Wijk, dat was een enorme reactionaire kazak, als ik het mag zeggen. En daarna hadden we een kapelaan, en dat was een hele leuke kapelaan, een hele vooruitstrevende kapelaan...

T: ik kan mij... in onze jeugd kwam er een pastoor in de klas, die sigaren rookte en heel dik was.

E: nou dat was Van wijk.

T: ja, ik heb echt geen idee, want dat staat me dan bij van dat vormsel of van de commune, weet je wel.

E: hij kwam bij ons ook altijd. Dan zei hij, ik kom langs en dan kwam hij rond etenstijd en dan wilde hij ook wel mee eten.

D: oh wow

E: zo iemand

Nu we zo over de kinderjaren praten, bedenk ik dat ik ook contact kan zoeken met mijn oude basisschool. Mogelijk zijn er nog leerkrachten van toen die zich Martijn kunnen herinneren. We praten wat door over het dorp en de kerk en ineens schiet me een andere herinnering te binnen over iets heel anders.

T: hij had meegedaan bij een prijsvraag bij, ja dat heette dan radio 3 en toen heeft hij een stereotoren gewonnen.

E: oh ja, dat kan ik me ook herinneren

T: maar echt een hele mooie stereotoren met lp en cassette en mooie boxen en zo. 

D: gaaf

T: maar ook, he, want wij voelden ons in Schalkhaar, dus echt het gevoel alsof we volledig geïsoleerd waren van de hele wereld. En er gebeurde inderdaad nooit iets en het was echt saai en de middelbare school was saai en alles was saai. En dat je dan zomaar uit dat Hilversum van die radio, dat hij dan die prijs had gewonnen.

E: dat is op zich ook wel leuk, want ik won ook wel eens wat

T: ohja?

E: dus hij was ook wel een winnaar, zeg maar.

T: een winnaar, ja geweldig.

D: en was hij dan heel enthousiast of hoe...

T: nou, ik weet vooral dat we het gewoon helemaal niet konden geloven. Ik kan me niet herinneren, dat is vertroebeld. Ik weet niet of ikzelf heb gehoord op de radio, dus dat hij gewonnen had of dat hij het vertelde dat hij het gewonnen had. 

E: waar had hij het mee gewonnen dan?

D: grappig, zeg
T: ja, gewoon, een prijsvraag. Dat weet ik niet meer. Grappig he?

D: Tof. En die mocht hij op zijn eigen kamer houden, dat werd niet ingenomen door het gezin in de woonkamer.

E: nee, mijn vader die hield van James Last. 

T: he, net als mijn vader, och!

E: oh, wat toevallig.

T: wat toevallig. Nou ja, ik heb wel nog steeds daardoor als ik James Last hoor, maar ik heb wel goede herinneringen aan mijn vader, heb ik toch warme herinneringen.

E: oh gelukkig

T: ja

Ik geniet van de goede herinneringen aan onze jeugd.

Vooral die briefjes maken de herinnering aan Martijn weer heel levend. 

Maar dan heb ik een belafspraak met Annemieke, waarna alles op zijn kop staat.

Een paar uur later bel ik David vol ongeloof.

D: wat is er nu weer? 

T: tis echt, ik ben eigenlijk gewoon de hele dag in shock al. Alleen, ik heb gewoon naar achteren gedrukt, want we hadden examens en …

D: He? Ben je al op aan het nemen? 

T: Ja, ik ben al aan het opnemen. Maar ik eh. Ik had vanochtend om 11 uur een gesprek met Annemieke en ik zat midden in examens en Finn had zijn middelbare school adviesgesprek en moest aan zijn spreekbeurt. Na ja, ik dacht, ik moet gewoon David spreken. Ik heb tot vanavond, half tien is het nu, bijna 12 uur later, heb ik dit met niemand gedeeld, wat ik je nu ga vertellen. Maar ik ben gewoon echt heel diep in shock.

D: wat?

T: nou, Annemieke, weet je, de eerste vraag die ik stelde aan haar was, kennen we elkaar eigenlijk. Want ik ken jouw naam wel maar eh, we hebben even gepraat, maar we dachten niet dat we elkaar kenden.

D: ik snap het even niet. Annemieke is die nou van de overgangssituatie of niet?
T: Ja, Annemieke die komt, zeg maar, die hoort van de overgang van Deventer naar Amsterdam in de jaren, begin jaren 90.

D: nee, ja, dan klopt het wel.

T: en zij heeft, samen met Martijn heeft zij zich volledig in het Amsterdamse leven gestort. Maar wat ik dus helemaal niet wist, zij waren dus echt gewoon de beste vrienden. Ehm zij hebben echt lief en leed gedeeld, maar waarom ik nou zo geshockeerd ben, is… Weet je nog dat ik zei van ehmm... ik kan.… ppfff… Weet je nog dat ik tegen jou zei en tegen Tineke zei: ik heb het idee dat Martijn in de porno-industrie heeft gewerkt, dat verhaal met dat fotomodellen. Weet je wat Annemieke vandaag vertelde? 

D: nee

T: Dat hij ehm…, dat hij, dat ie in die jaren in Amsterdam in het park zijn lichaam verkocht voor geld 

D: oh...

T: en dat ie, dus echt heel zwaar eigenlijk aan de grond zat en ook als zwerver leefde 

D: toen al

T: ja, toen al dus. Ik vind het zo heftig. Toen al. En dat... want ze vertelde dus dat ze samen inderdaad bij de Roxy en de IT zijn geweest en Martijn studeerde geschiedenis. Maar we bestudeerden samen vooral alles, het leven. Dat was ook de tijd de XTC pilletjes, dat dat net opkwam. Maar Martijn is op een gegeven moment aan de speed in combinatie met alcohol gegaan. Ja, die echt gewoon helemaal hard gegaan. En … om dus aan geld te komen heeft hij zichzelf geprostitueerd. 

D: wat dacht jij? Of voelde jij?
T: Nou, ik ben echt, ik ben er helemaal kapot van. Ik vind het zo... mijn hele beeld, ja. Alles staat weer op zijn kop.

D: ja

T: het is natuurlijk heel gek. Dit is wat ik dus toen voelde in ’91 in Amsterdam, waarvan ik dacht: oh, dat heb ik zelf bij elkaar gefantaseerd. Maar het is gewoon waar. Ja, misschien was het niet de porno-industrie, maar hij heeft zichzelf geprostitueerd

D: sekswerk op zijn minst

T: maar weet je.... ik kreeg vanmiddag op een gegeven moment, om een uur of twaalf, toen was ik even alleen op school en toen ik kreeg helemaal, ja... ik wilde zeggen, ik viel bijna flauw maar ik werd echt heel erg onpasselijk. Ik werd er helemaal letterlijk misselijk van, omdat ik ook dacht: jemig, zo snel en zo hard. 

D: ja, heel zwaar aan de grond 

T: wat ik gewoon zo angstaanjagend vind bij Martijn is dat ie dus heel hard is gegaan, ehm. en dat ehm... dat ie dus opgekrabbeld is, dat ie dus een periode met Adri is geweest, maar dat hij toch weer..

D: helemaal tot daar is gekomen.

T: ja, dat die straat telkens weer lonkte. Dat op het moment dat het tegenzat, dat ie weer ging. Zeg maar. Het gekke was, mijn tweede vraag aan Annemieke was: weet je eigenlijk dat Martijn overleden is. En toen zei zij: eh ja, dat was toch al heel lang zo. Toen zei ik: nee, hij is in 2013 overleden. En zij echt: Voor mijn gevoel is dat veel langer geleden. Zij dacht dus dat hij naar Australië was gegaan en hij was heel erg verliefd en omdat hij dus al voor haar gevoel heel lang geleden overleden was, heeft ze eigenlijk nooit meer aan hem gedacht. Dus toen ik vertelde dat hij nog tot 2000 in Amsterdam heeft gewoond en in een huis in de Jordaan heeft gewoond.

D: zij dacht dat het nooit meer goed was gekomen 

T: ja maar zij heeft gewoon op een paar honderd meter bij hem vandaan gewerkt, dus zij is hem gewoon nooit meer tegengekomen. Zij dacht dat hij naar Australië was of en dat hij dood was. 

D: En waarom zou hij naar Australië gegaan zijn? 

T: Nou, met een liefde, waarschijnlijk. Maar daar ging ze nu. Kijk zij gaat nu ook verder nadenken daarover. Zij zei: ik heb toch eigenlijk niets te melden voor de podcast. Nou, je wil niet weten wat je te melden hebt. Want omdat zij ook echt 2 jaar lang of zo echt heel intense vriendschap hebben gehad. Altijd samen, lief en leed. 

D: maar wat een bizar verhaal, want er is ineens een twee jaar die ik niet wist dat er bestond. 2 jaar die liggen heel dichtbij Adri.

T: klopt. Dat zit ook heel dicht er tegenaan, maar zij heeft Adri nooit ontmoet. Dus ze heeft ook nooit van zijn bestaan gehoord. Maar ze zei wel dat hij heel erg verliefd was. Ja of dat dan wel of niet Adri is geweest. Maar er is gewoon in een keer heel nieuw stuk van de puzzel.

D: maar dat hij zo aan de grond heeft gezeten

T: ja, heftig he? Ze zei: dit is gewoon bizar want ik dacht dus ook dat hij op deze manier dood was gegaan, alleen veel eerder. Dus het verbaast me dat hij zo nog een carrière heeft gehad. Dus ik heb haar vandaag ook de foto’s gestuurd, een aantal foto’s van Hein en Tineke uit de verschillende periodes en die met Adri erbij. Deze had ik echt niet zien aankomen en hij raakt me ook echt superhard, ik ben er nog niet helemaal achter waarom dat zo is. 

D: omdat het nog triester maakt. 

T: ja

D: zou hij aan het eind van zijn tijd ook in de prostitutie hebben gewerkt, of in Brussel? Zou die nep partner gewoon prostitutie geweest zijn. Ik ben nu nog meer benieuwd naar deze tussenperiode. Hoe heeft hij zijn leven ingevuld.

T: en nu heb je het over Ierland, he? 

D: ja

T: ja, Kijk, ik kan me voorstellen dat je als jongen van 20, dat daar een markt voor is. Maar als man van 42, en hij zag er niet heel appetijtelijk meer uit in die laatste fase, vraag ik me of je jezelf dan nog kan prostitueren.

D: ja, dat betwijfel ik ook. En was Adri een van zijn klanten. 

T: Ik denk wel dat de kans dus heel erg aannemelijk is dat Martijn en Adri elkaar inderdaad in het park hebben ontmoet. Dat is ook een goede vraag die we aan Hein kunnen stellen

D: waarom raakt het je zo? 

T: ik voelde het, weet je, ik voelde gewoon dat er iets niet klopte en toen kon ik er geen vinger achter krijgen. Vooral, ik vind het zo dieptriest. Ik het gevoel gehad, dat het moment dat wij Martijn uit het oog verloren, dat Tineke in zijn leven gekomen is, samen met Adri, vrij ruis loos overgegaan is in die relatie met Adri

D: zo heb ik het ook opgeslagen, zo van huh, maar er is dus nog een gat tussen Adri en hun in geweest. Ja

T: en ik vind het dus heel naar, dat betekent voor mij in ieder geval, dat ik denk: die keren dat hij in de jaren 80 in mijn bijzijn gevlucht is, dat was gewoon een voorbode. Het was niet per ongeluk, snap je? En dus eigenlijk ook onze hele theorie over, nah ja, hij is uit de kast gekomen en daarmee tot bloei gekomen en daardoor heeft hij gebroken, staat eigenlijk op losse schroeven. Want hij gewoon superwild geleefd met Annemieke. Alles gedaan, alles uitgeprobeerd, alles wat los en vast zat gedaan om vervolgens dan Adri tegen te komen en daar dus eigenlijk gewoon een bleu verhaal te vertellen. 

D: Ja, en ik geloof ook helemaal dat de 1e dag bij de familie was hij gedoucht, was hij gewassen, wellicht al clean en stond hij er mooi op. Maar daar is ook nog een periode voor geweest, voor de eerste ontmoeting met Tineke. 

T: Want hij was wel broodmager, zei Tineke of Femke.

D: ja

T: ze zeiden volgens mij ook, nou, we hebben hem uit de goot gehaald of eh... Adri heeft hem uit de goot gehaald.

D: hij was wellicht nog af aan het kicken, joh

T: ja

D: maar jeetje Terry, ik ben nu ook wel in shock hoor.

T: en... en... ik voel me misschien nu hè, dat is misschien de eerste keer dat ik me zo voel, in al die jaren, met terugwerkende kracht, voel ik me eigenlijk gewoon beetgenomen door Martijn. Heb ik het gevoel dat ie, ja, wat ie dus in de jaren ’80 deed... Dat is zo systematisch. Weet je, het is toch ook gek en harteloos, dat ie met Annemieke heel close is en dan weer, hup, die deur dicht, nooit meer gezien. Klaar. Hoe kan je dat doen? Wie ben je als je dat kan?

D: maar denk je echt dat het systematisch is?

T: ja, ik denk nu steeds meer dat het echt systematisch is. Dat er iets hem heeft gezeten dat heel destructief is en omdat het geen prater is, was, niet iemand die zijn diepste gevoelens deelde, denk ik van: ja, eigenlijk stelde die vriendschap dus waarschijnlijk helemaal niet zoveel voor van mij en hem. 

En ik dacht nog iets vandaag, het is ook heel gek dat als Martijn dus over mijn praatte, oh mijn buurmeisje, dat gaat helemaal niet over mij. Dat gaat eigenlijk over alle mensen in het verleden die hem lief zijn geweest. Die iets voor hem betekend hebben. Maar het kan niet, zeg maar, he, want die relatie die hij met Annemieke heeft gehad is van een hele ander niveau dan die ik heb gehad tot mijn 18e of 19e, omdat je dan nog heel erg opgroeiend bent en ja, dat is gewoon een heel ander niveau. Dat is meer vanzelfsprekend dan dat je dat echt kan zeggen, dit is een vriendschap voor het leven. Dus het is raar als hij dan tegen mensen over mij verteld heeft. 

D: Ja, dat snap ik wel. 

T: dus ook daarin heb ik zoiets van, dat klopt ook niet meer. Dat gaat niet alleen over mij, maar dat gaat over veel meer mensen

D: ja, maar dan doe je misschien jezelf toch ook tekort mee.

T: ja misschien. Ik had dat al eerder hoor, ik had het ook toen ik met Manon en Judith aan het praten was over onze tienertijd, toen dacht ik: ja dat is echt gek. Zij waren minstens net zo belangrijk voor Martijn in die periode als ik dat was, alleen ik was misschien een constantere factor omdat ik al zolang naast hem woonde en dat het zo gemakkelijk was. Maar...

alles staat weer op z’n grondvesten te schudden, alles verandert voor mij weer.

Terry in het bos in de regen

Goedemorgen, ik ben in het bos en de hei achter mijn huis. Ik ben vanochtend vroeg gaan fietsen, want ik kon niet goed... ja, ik lag daar maar in mijn bed te woelen.

Gisterenavond na het gesprek met David ben ik direct in bed gaan liggen, ik wilde gaan slapen, maar ja, ik kon niet goed de slaap vatten. Er schoten de hele nacht gedachtes door mijn hoofd en er waren eigenlijk twee gedachtes die telkens terugkwamen. De ene gedachte was Martijn is begonnen met een heel geheim leven te leiden, terwijl hij dus ook nog met ons vriendschap had, de mensen in Deventer. Ik vind het niet eens misschien het ergste dat ie geprostitueerd heeft of ie dat ie op straat... een tijd op straat heeft geleefd. Zeker omdat het daarna natuurlijk ook een tijd goed is gekomen, maar ik vind het wel echt heel naar dat hij dus dit geheim met niemand heeft gedeeld, althans daar lijkt het op. 

En de andere gedachte was omdat hij zo in die dansscene ging, met... Daar kwamen ook allemaal nieuwe mensen bij, was er natuurlijk ook al een soort scheiding en het moment dat hij alle contacten verbroken heeft, was ook een moment dat iedereen van vroeger druk was met zijn eigen leven. Linda was bijvoorbeeld net moeder geworden, Hans had een relatie gekregen, bij Els ging juist de relatie uit en ik zat in Frankrijk. Ja, misschien dat Martijn daardoor ook wel bandeloos kon worden, omdat eigenlijk alle banden helemaal los waren op dat moment. Ja, dat vind ik echt..., dat raakt me eigenlijk enorm en dat eh... Nou ja, het regent best wel hard. Ik ben inmiddels ook echt heel erg vies. Het begint ook wat drukker te worden. Het is echt de hoogste tijd om naar huis te gaan.

Een paar dagen later zoek ik contact met Hein, met de vraag of we opnieuw mogen langskomen om de informatie van Annemieke met hem te bespreken.

Dit was aflevering 11 van Het Fantastische leven van Martijn. 

In de volgende aflevering spreken we Hein, gaan we langs plekken waar Martijn woonde en spreken we Menne Vellinga over het radiostation en het Amsterdam van de jaren 90.

T: Waar stond MVS voor? 

M: Man Vrouw Seksualiteit.

T: Man Vrouw Seksualitei... Misschien heeft hij onder een valse naam eh.

M: een pseudoniem, dat klinkt wat sympathieker

T: ja, precies. Valse naam is wel heel erg.