In deze voorlopig laatste aflevering blikken David en Terry aan de rand van de IJssel terug op de zoektocht, gaan ze nog een keer naar Tineke en ontvangt Terry een mail van Google.
De podcast Het fantastische leven van Martijn bestaat uit 21 delen. De podcast is een De Roode Productie. De opname, redactie, samenstelling en montage deed Terry. David Paul was naast mede-interviewer ook sparring partner. Eric maakte de muziek, het sounddesign en deed de eindmontage. Wouter ontwierp het logo, de foto is van Tobias Arhelger | Dreamstime
Wil je iets aan ons kwijt? Mail naar podcast@deroodeproducties.nl
In deze voorlopig laatste aflevering blikken David en Terry aan de rand van de IJssel terug op de zoektocht, gaan ze nog een keer naar Tineke en ontvangt Terry een mail van Google.
De podcast Het fantastische leven van Martijn bestaat uit 21 delen. De podcast is een De Roode Productie. De opname, redactie, samenstelling en montage deed Terry. David Paul was naast mede-interviewer ook sparring partner. Eric maakte de muziek, het sounddesign en deed de eindmontage. Wouter ontwierp het logo, de foto is van Tobias Arhelger | Dreamstime
Wil je iets aan ons kwijt? Mail naar podcast@deroodeproducties.nl
Aflevering 21 De Afsluiting
Welkom terug bij de podcast Het Fantastische leven van Martijn, een zoektocht naar een verloren vriendschap.
In deze voorlopig laatste aflevering blikken David en ik aan de rand van de IJssel terug op de zoektocht, gaan we nog een keer naar Tineke en ontvang ik een mail van Google.
Maar eerst dit. Na onze terugkomst uit Dublin is er veel gebeurd. De wereld belandde in een Coronacrisis. Een vreemde en onzekere tijd brak aan.
Ook privé is er van alles gebeurd. David is gaan samenwonen, daarna getrouwd en vervolgens vader geworden van een prachtkind dat inmiddels bijna 1 jaar is.
En Martijns moeder is overleden. Niet lang daarna zijn ook mijn eigen moeder en lieve schoonvader overleden.
Drie jaar is een lange tijd.
Door de quarantaines en andere beperkingen moest ik de zoektocht vooral online voortzetten. Ik probeerde bijvoorbeeld per mail met de bewakers van het UCD contact te krijgen, maar helaas zonder succes.
Toch hebben de quarantaines ook iets moois opgeleverd. Want Tineke appt dat zij een hele bijzonder vondst heeft gedaan. David en ik bellen via Facetime met Tineke om daar meer over te horen, want op dat moment van de Coronacrisis mogen we nog niet bij elkaar op bezoek.
Ti: zien jullie die stapel boeken achter mij?
Te: ja
Ti: dat zijn allemaal boeken van Martijn
Te: nee!
Ti: nou, ik heb de zolder opgeruimd en er is een heleboel nog van Martijn tevoorschijn gekomen en ook dingen die ik echt niet wist dat die dat die daar lagen. Ik denk dat die ze deze zelfs zelf neergelegd heeft want het was echt een rommelzolder
D: maar hoe is dat om dat dan te vinden?
Ti: ja, wel heftig want er kwam natuurlijk van alles tevoorschijn. Een heel verleden komt er dan tevoorschijn
Te: maar heb je het dan nooit opgeruimd sinds 2008 of 9 of 10 toen hij daar bij jou
Ti: nee, nee
Te: niet echt
Ti: er is alleen maar meer bijgekomen. Weer van een vriendje lag er nog wat, wat uit is en van mijn moeder die overleden is. Daar werd ook weer het een en ander op zolder gezet
Te: dus je hebt een plastic tas gevonden met onder andere foto’s erin, maar wat zat er dan nog meer in die tas
Ti: officiële papieren, maar ook een aanstellingsbrief, dat soort dingen allemaal
Te: oh, en die aanstellingsbrief, heb je die aanstellingsbrief...
Ti: die heb ik wel bewaard.
Te: maar weet je ook toevallig bij waar en...
Ti: tja, het is een hele stapel papier, daar zou ik dan nog even doorheen moeten gaan.
Te: nou, we komen binnenkort gewoon bij. We gaan gewoon mondkapjes kopen en dan komen we bij je. Want dat is natuurlijk wel superinteressant!
David en ik willen heel graag samen met Tineke door die spullen gaan. We spreken daarom af, dat zodra het mag, we haar kant op komen. Een maand later is het zover.
Ti: ja gezellig dat jullie er zijn!
D: ja!
Te: ja!
Ti: en we zitten nog net niet met mondkapjes op maar we zijn constant aan het ontsmetten
D: handen wassen. Desinfectiemiddel op de tafel
Te: op de tafel, middenin. En nou ja, we hebben allemaal zo onze corona quarantaine op een bepaalde manier doorgebracht en jij, Tineke, bent gaan opruimen
Ti: ja. Ik heb heel wat, ja gewoon uit het raam gegooid ook.
Allen: hahaha
Ti: Ron die zei van als jij het nou uit het raam gooit, dan breng ik het wel naar de stort en zo,
Te: wow. Ik zie een doos hier, een grote doos en een vuilniszak en een tas
Ti: ja en in de vuilniszak zitten nog kleren van hem en schoenen. Ik ben allemaal papieren tegengekomen, van zijn werk en van alles. En dat heb ik aan Ron gevraagd, zo van Ron, kan jij het even uitzoeken wat belangrijk is. Maar ik heb wel alles bewaard, ook wat er niet belangrijk zou zijn. Maar eerlijk gezegd vond ik dat juist heel moeilijk
D: waarom vond je dat zo moeilijk?
Ti: ja dat weet ik niet toch emotie denk ik, ja. Net als die kleren ook, die ik dan tegenkom. Dan denk ik van oh... Ja, eerst dacht ik is dat nou echt van hem geweest en dan zag ik weer die hoedjes en dan ik denk oh ja, het is wel echt van hem geweest ja, ja.
D: ik vind het hele lelijke hoedjes
Allen: hahaha
Te: maar ja, het is ook alweer een mode van een tijd geleden.
D: wat grappig om die kleding, oh een broek. Dit is dan wel echt een monument uit iemands leven, he
Ti: een spijkerbroek
Te: maar dit is echt een grote maat, dit
Ti: dit is maat 48 en spijkerbroek maat 38
Te: ja, dat is groot, dan was hij fors.
D: ja, dikke billen
Ti: ja toen hij hier kwam was hij vrij dik
D: ik voel me ook een beetje huiverig om nu in zijn papieren ... alsof je als een dief in andermans spullen gaat zitten neuzen. Heb je dat niet Terry?
Te: ja
D: ik ben ook nieuwsgierig, maar ook zo van, het is eigenlijk niet van mij. Ik mag hier niet inkijken.
Te: nee, we gaan dus nu in materiaal van hem kijken, hebben we eigenlijk wel recht om daarin te kijken
Ti: Ja
D: ja
We zetten ons over onze bezwaren heen en besluiten dat we samen door de papieren gaan kijken. We vinden werkelijk van alles! Het is zoveel en zo belangrijk allemaal... ik heb een selectie gemaakt van een aantal opmerkelijke zaken, te beginnen met het contract van GroenLinks
Te: Ik heb hier ook de mail van Jacqueline, concept arbeidsovereenkomst op 11 juli 2002.
D: dan is hij toch later daar gaan werken
Te: ja. En er staat hier ik zal ik hem voorlezen
Beste Martijn, bijgaand de concept-arbeidsovereenkomst en de rechtspositieregeling zoals door de telefoon besproken. We kunnen de arbeidsovereenkomst op 21 augustus tekenen, ik hoef hem van tevoren niet terug te ontvangen. Ik zie je op woensdag 21 augustus rond half één. Dat is met de trein uit Amsterdam die rond 09.20u vertrekt. Je moet dan weer uitstappen en overstappen op Brussel Noord. We hebben een hotel voor je gereserveerd, waarschijnlijk wordt het hotel Sabina, maar dat hoor je de 21e wel
D: spannende naam
Allen: hahaha
Te: rest mij niets anders dan je hartelijk te groeten Ik ben vanaf 4 augustus weer In het land dus mocht je nog vragen hebben dan kun je mij gerust vanaf 4 augustus bellen.
En hier lijkt het echt alsof hij midden in 2002 dus pas begonnen is bij GroenLinks.
D: ja, sorry.
Ti: bij mij op de WC hangt een poster van het stadhuis in Brussel, daar was toen Rubens tentoonstelling en dat was die dag dat ik met Martijn naar een huis ging zoeken.
D: ja. Klopt hier ook. Hier is de arbeidsovereenkomst, het contract. De benoeming gaat in per 21 augustus 2002 Het is een arbeidsovereenkomst voor een jaar tot 21 augustus 2003. De arbeidsduur is gemiddeld 32 uur per week, dus ook niet fulltime. De standplaats is Brussel. Hij heeft tot 1 november 2002 gebruik mogen maken van een bescheiden hotel in Brussel en tot die tijd heeft hij de ruimte gekregen om een woning te vinden. Dus ik ben wel benieuwd naar het moment wanneer hoe lang die in een hotel heeft verbleven. Kun jij eens kijken welke datum er staat, wat jij zei, op het toilet?
Ti: ja ehm... 12 7 geloof ik, 28 7 in 2002, dat was die expositie en in die tijd zijn wij daar dus geweest.
D: in eh..
Ti: maar we hebben toen geen woning gevonden hoor, maar we gingen gewoon in wijken kijken
D: oh wat leuk, je ging gewoon ontdekken
T: Beleggers voor Belasting, werkgever. Kijk, hier werkt hij dus ergens anders. Dit is een arbeidsovereenkomst, daar is die campagnemedewerker en dat heet Beleggers voor Belasting te Amsterdam, hierna te noemen de werkgever. De werknemer komt met ingang van 20 augustus 2001 als campagnemedewerker
D: oh maar dat is dus ook wel redelijk serieus werk
T: ja er staat een
D: staat er ook een naam bij.
T: ja er staat ook een naam bij, dus die kunnen we gaan onderzoeken wie dat is
D: oh wat een goudmijn is dit
Ti: goed hè
Te: de Belegging voor Belasting pleit voor structurele armoedebestrijding onder meer uit koerswinstbelasting. Zolang dit niet wettig geregeld is dragen Beleggers voor Belasting zelf een percentage van hun koerswinsten af voor armoedebestrijding in Nederland en in de derde wereld
D: wat een idealistische baan
Ti: ja
Te: ja en hij heeft hij werkte hier 16 uur per week
D: ja, dat kan hij gecombineerd hebben met de Rode Hoed
Te: ja. Oké, dus dit is in 2001 dus dat was ook duidelijk in Amsterdam.
D: sorry, ik ben alweer door aan het bladeren, maar dit zijn allemaal facturen en dingen, die hij niet betaald heeft en dat soort gedoe. Maar ik lees hier iets leuks. Dit is een kaartje van het vertrek bij die beleggersgroep:
T: oh ja
D: voor de aangenaamste en menselijkste collega uit mijn werkzame leven, over wie ik een klein jaar zelfs de baas mocht spelen. Ik hoop dat onze levenspaden elkaar zullen blijven kruisen, te beginnen in het BvB bestuur, Johan.
T: oh wat goed
D: dit is bij vertrek
T: die moeten we ook
D: voor de aangenaamste en menselijkste collega uit mijn werkzame leven
T: ja dat is toch leuk, dat is toch geweldig?
Te: even kijken. Dit is een eh hoe heet zoiets een huurovereenkomst, geschreven in het Frans. Even kijken de huur was 3 keer € 610 of 620 met een borg. Lange haagstraat, Elsinge een wijk van Brussel.
Ti: leuke, oude appartementen en zo waren het
Te: moeten we ook nog heen en dit is getekend op 9 november 2002 dus... Er stond ook in dat contract toch dat hij tot ...
D: november, haha. Dan heeft ie...
Ti: dan heeft hij er nog even lekker van geprofiteerd
D: hij heeft waarschijnlijk van Jacqueline gehad, gehoord. Het is al november? Heb je al een plekkie?
Ti: zolang hij een hotel betaald kreeg, blijf hij daar lekker zitten
Di: zou ik doen
Te: oh maar dit is ook wel interessant, want dit is allemaal Duitsland. Karlsruhe, Baden Baden, Köln.
D: Duitsland?
Ti: wat moest hij daar nou zijn
D: Interessant!
Te: Dit is op, er staat ‘panorama roken’. Nou, dat kan in ieder geval
Allen hahaha
Te: dat kan in ieder geval van Martijn zijn en met toeslag Baden Baden naar Köln op 6 april 2003. Dit is Straatsburg Karlsruhe
Ti: oh Straatsburg
Te: misschien is dat dan de route, die je moet rijden.
Ti: de route ja. Ja, ik weet wel dat hij vaak naar Straatsburg moest
De inhoud van de tas is ongelooflijk, het is inderdaad een goudmijn. Het geeft zo ontzettend veel informatie over een bepaalde periode uit het leven van Martijn. We vinden een nieuw adres in Amsterdam, de Bontekoestraat, maar ook giroafschriften en een overzicht van het GAK dat een inzicht geeft in het werkverleden van Martijn. We vinden ook heel veel ongeopende brieven. Dit zijn allemaal aanmaningen, van de krant, van een studieschuld, van de bank.
Dit is pijnlijk, want het bevestigt het beeld dat ik heb van Martijn hoe hij met geld omging.
Dan valt mij iets anders op, de data van al deze post....
Te: op 17 maart 2005 aflossing rentedragende lening en IB is volgens mij je studieschuld toch?
D: ja, dat is nu Duo
Te: ja, hier staat op 17 maart 2005 hadden we een of meer termijnen van uw langlopende schuld nog niet ontvangen. Dat is toch ook ernstig he, hij heeft dus ook nog gewoon een studieschuld opgebouwd terwijl hij niet gestudeerd heeft. En hij heeft dus ook al het geld van zijn vader er doorheen gejast. Maar goed, ehm...
Ti: en hij heeft hier ook lekker geleefd
Te: in deze periode gaat het denk ik niet zo heel goed met hem of hij is dus heel lang niet in zijn huis geweest.
D: en ook weer een aanmaning
Te: maar dit is allemaal van 2005, maar dit is... wacht, maar dit is de periode dat Adri is overleden toch?
D: wanneer is Adri overleden?
Ti: eh... in april 2005.
D: ja
Te: dus ik denk dat hij toen niet zelf op die Bontekoestraat kwam
D: ja
Ti: daarna moest hij natuurlijk een ander adres hebben, want het stond natuurlijk op Adri zijn naam.
Te: ja, misschien dat daarom alles uit een bepaalde periode allemaal hier is, want het is toch gek dat er niks uit 2008 of 9 of 10 is, terwijl hij hier toen wel woonde.
D: ja
Ti: ik heb hier een kaart van Adri aan Martijn en het is 29 7 en op de postzegel staat 2003.
Hoi lieverd, ik hoop dat jij je ook een beetje vermaakt. Nog even volhouden, ik ben zo weer terug. Kusjes Adri
en daaronder Ook de groeten van Hein.
D: hij was met Hein naar Griekenland
Ti: ja, hij ging iedere keer met Hein naar Griekenland
D: en Martijn mocht niet mee
Ti: ik denk het niet, maar ik denk ook dat hij dat niet wilde.
D: oh, ik zou daar echt te jaloers van worden.
Ti: ja vreselijk toch, maar ja, Martijn zei dat hij daar niet jaloers over was.
Te: nee
Ti: ben wel blij dat we dit nou me elkaar hebben gedaan, zal ik maar zeggen. Ik vond dat te moeilijk om dat alleen te doen.
Na de sessie bij Tineke krijg ik alles mee naar huis. Ik ben een hele dag bezig om alle papieren te sorteren en op volgorde te leggen. Vervolgens ga ik met alle nieuwe aanwijzingen aan de slag. Ik zoek bijvoorbeeld Johan van de Beleggers voor Belasting op. Ik vind een mogelijk mailadres, waar ik mijn verzoek naar stuur, maar helaas, ik krijg geen antwoord. En zo gaat het met alle mogelijke aanknopingspunten. De Ier Kieran, die Alexander en Charlotte noemde, de collega van de Groene familie die Jacqueline noemde, de lerarenopleiding waar Camiel het over had... het loopt allemaal op niets uit.
Maar dan, heel plotseling, krijg ik contact met Google. Het is midden in de zomervakantie van 2020, ik sta met mijn gezin ergens in Zuid-Frankrijk op een camping en natuurlijk bel ik David onmiddellijk.
T: Ik wilde jou per se spreken, ik heb namelijk groot nieuws. Ik heb bericht van Google, moet ik je eerst even meenemen in wat er in de afgelopen weken gebeurd is.
D: oh vertel
T: via een buurvrouw die bij Google Nederland werkt gevraagd heb, goh zou je wat onderzoek voor mij kunnen doen. Zij is bij Google Internationaal gaan navragen of Martijn bij Google gewerkt heeft
D: mmm
T: en daar had iemand gereageerd en die had gezegd, dat mag natuurlijk alleen de familie vragen en dan heb je een Proof of authority nodig. Dus ik heb gemaild naar Google, is een brief waarin de familie ondertekend voldoende of moet dat via een notaris.
D: ja
T: toen hebben ze mij geantwoord, even kijken. Dat moet dus inderdaad via een notaris gedaan worden, dat is wel officieel, maar terwijl je daar mee bezig bent kun je ons ajb weten waar je nou precies naar op zoek bent en over wie je informatie wilt. En toen heb ik gisteren vanaf de camping gemaild
D: mm
T: ik zoek naar mijn vriend, die in 2013 in Dublin op straat gestorven is. En het was zijn droom om bij Google te werken en ik ben vooral nieuwsgierig is hem dat gelukt. En als dat zo is: voor hoe lang dan, welke periode en eventueel in welke stad. Nou en toen dus kwam het antwoord vandaag.
We gaan ervanuit dat dit de informatie is over de gegeven persoon... Ga ajb naar deze link. En dan kom ik dus op, dan noemen ze dan een Ticket bij Google.
D: ja
T: dat is een mailtje, daar staat
Hi
Martijn is dus a leaver from the 26th of july, er staat geen jaartal bij.
Please, remove him from the system. He did not show up for work after calling in sick and cannot be contacted.
Therefore, he has not returned his badge or OTP but I have informed security.
dus hij heeft bij Google gewerkt maar...
D: he? Weet je zeker dat het over Martijn gaat?
T: ja, ze zeggen dus Please see attached the information and GUTS record, wat dat dan ook mag zijn. He, dat is dus een afkorting GUTS, voor iets. En dan zeggen ze that likely relates to the individual in question given the dates. Ik heb zijn volledige geboortenaam meegegeven en paspoort en zijn namen meegegeven. Dus zij zeggen dit is heel aannemelijk dat dit dezelfde persoon is.
D: oh wow
T: maar er is meer. Toen hebben ze daarna nog gemaild, weer een uur later “Gebaseerd op de informatie die jij hebt gegeven, kunnen we bevestigen dat Martijn was een tijdelijke werker bij Google tussen 18 juni 2012 en 26 juli 2012, dus dat is een vrij korte periode En hij was via een uitzendbureau Manpower Ireland bij ons gedetacheerd of aan het werk... Maar die datum, dat is dus een half jaar voor zijn dood, dus we hebben gewoon nieuwe informatie, man en dan gewoon over de periode waar we naar zochten.
D: woh, Ter... en effe helemaal eh.. Hij heeft dus gewerkt bij Google, dat is hem dus gewoon gelukt. Nou ja, ok, het is dan misschien maar 6 weken maar
T: ja, weet je, als je binnen 6 weken ergens ontslagen wordt... Eigenlijk heeft hij dus hetzelfde, laat hij dus hetzelfde beeld zien met dit korte mailtje van Google laat hij dus hetzelfde beeld zien wat Jacqueline vertelde over de laatste periode in Brussel. Dat ie dus ook regelmatig verdween en dus ook ziek was, een aantal dagen niet kwam opdraven. Dus onbetrouwbaar werd in zijn aanwezigheid.
D: maar hij heeft dus niet die laatste anderhalf jaar, in ieder geval niet volledig op straat geleefd.
T: Kijk, wat we in ieder geval als nieuwe informatie hebben is Manpower Ireland
D: misschien heeft gewoon nog veel meer uitzendwerk gedaan.
T: Maar bijzonder he?
D: heel tof
Direct na mijn vakantie ga ik aan de slag met Manpower in Dublin, maar helaas, ook hier kreeg ik geen contact en de wereld belandde in de volgende quarantaine.
En dus liep ook dit aanknopingspunt op niets uit.
We gaan nog even terug naar de spullen die Tineke gevonden heeft, want er kwamen ook verschillende boeken van Martijn tevoorschijn...
Ti: de politiek dieren van Paars, Turkije, Jeruzalem
Te: en dit is dan weer het journaal van Bontekoe, zou hij dat gekocht hebben toen hij ging wonen op de Bontekoestraat of zo?
D: oh ja.
Ti: een leuk boek, misschien wil jij het nog lezen ‘De verjaardag van Dokter Sanders, een liefdesgeschiedenis’
D: ha, ook een romannetje, maar dan wel ook mannenliefde
Ti: ik heb hier een Boek, want hij was een ontzettende fan van As the world turns
Allen: hahaha
Ti: heel grappig.
D: hij heeft wel humor
Ti: dit is ook wel weer schattig, Martijn Crusoë
Te: oh ja
Ti: zijn naam
D: ja, zijn naam, is ook een beetje zijn leven.
Na overleg met Linda en Els bewaar ik het boek van Martijn Crusoë voor Els en de map met alle papieren voor Linda. De kleren van Martijn mogen weg.
Te: nou, daar sta ik dan. Daar gaan de spullen van Martijn, die ik al een maand of twee achter in mijn achterbak heb liggen, die ga ik nu eh...weggooien in Schalkhaar, want ik dacht, ja is misschien toch ook wel bijzonder om dan deze laatste spullen van hem in een container te gooien, hier in Schalkhaar. Dus bij deze, daar gaan we.
Vandaag is het zover. David en ik gaan samen naar het IJsselhotel in Deventer om daar de zoektocht officieel af te sluiten. De plek waar we in 2013 afscheid namen van Martijn, maar ook de plek waar we onze zoektocht startte.
D: Nou, we zitten hier weer aan de IJssel. Drie jaar, ruim drie jaar geleden toen begonnen we de podcast hier. Toen vertelde je me over de uitvaart en de carnavalsband die hierachter langs trok en dat je hier afscheid hebt genomen hebt gezamenlijk van Martijn.
T: ja, en eh... het is totaal anders gelopen dan dat we van tevoren verwacht hadden.
D: is de zoektocht geworden van wat je ervan gehoopt had?
T: ja zeker, omdat ik eigenlijk natuurlijk vooral een beeld in mijn eigen hoofd wilde wegpoetsen, hè. Ik had het gevoel dat hij een zinloos leven heeft gehad en dat wilde ik wegpoetsen. En vanaf het eerste moment dat jij en ik samen naar Linda gingen en Linda vertelde over Martijn, terwijl zij niet voor mij heel erg veel nieuwe dingen vertelde, want Ik had natuurlijk eenzelfde een soort geschiedenis met Martijn als zij, was al dat gevoel veel minder. Maar ja, vanaf het moment dat we nieuwe mensen gingen leren kennen, die eerste keer bij Tineke, ja, vond ik het heerlijk. Ik heb zo vaak het gevoel gehad van, ach, hij komt zo om de hoek, dan komt hij erbij zitten.
D: ja, bij Tineke ook echt aan de keukentafel. Ik denk dat hij bij Tineke het meest dichtbij van alles is geweest.
Te: nou ja, dat vind ik het mooie dat iedereen zo verteld heeft over zijn of haar relatie en ervaring en geschiedenis met Martijn, dat hij altijd wel heel dichtbij voelde. Maar aan de keukentafel van Tineke denk ik het meeste, omdat hij daar ook echt gewoond heeft.
D: weet je nou voldoende, want er liggen nog een heleboel open eindjes. De echte laatste rit van Martijn die kennen we nog niet, maar toch stoppen we al.
Te: nou, ik denk, hè, als er geen Corona was geweest... Wij zaten op een gegeven moment zo'n hoog tempo al die nieuwe mensen en al die informatie en die tijdlijn maar bij prutsen, zeg maar. Oh daar weer een datum, daar weer een clou en daar weer een aanleiding. Ik had echt... ik zat op een bepaald moment in een soort flow dat ik werkelijk elk detail van Martijns leven wilde weten en wilde opzoeken en opsnorren. Maar doordat door Corona heel veel, ja dingen stuk liepen, zeg maar. Alles moest telefonisch of via de mail en mensen reageerden niet en we konden weer niet weg en dan nog een keer proberen hè, nou ja laat ik maar even zitten... Ik ga niet meer verder zoeken nu de wereld eigenlijk wel weer gewoon open is en dat weer kan. Zo is het goed.
D: wat ik in ieder geval mooi vind, ook als ik jou nou hoor praten. Deze op het eind en op het oog arme man had toch een heel rijk, gevuld leven.
T: ja, nou, dat zeg je fantastisch mooi. Eens!
D: wat nou als er mensen hebben geluisterd, die een deel van het leven, wat wij nog niet kennen van Martijn, wel hebben gekend of dat eind weten, gaan we dan toch nog een tripje Dublin, Brussel, Maastricht, wie weet.
T: ja, nou, als iemand zichzelf aanbiedt en het is ook een echt iemand, zeg maar, dan ja natuurlijk, dan denk ik wel dat jij en ik samen op stap gaan. Maar ik ga niet meer zelf actief zoeken.
D: als ik je nu vraag: wie was Martijn. Dat heb ik drie jaar geleden ook gevraagd, wat zou dan nu je antwoord zijn. Oh... de klok.
T: ja, dat is de Lebuïnus. Dit is toch wel de mooiste skyline van heel Nederland, toch David?
D: ik moet zeggen. Het is hier wel ontzettend aangenaam
Allen: hahaha
Te: het is trouwens wel heel koud en het regent een beetje, maar goed het is wel heel mooi. We zitten echt recht tegenover de Lebuïnus, die nu speelt. Wie was Martijn? Ja Martijn is een man die heel veel dingen gedaan heeft in zijn leven, heel veel dingen goed heeft gedaan. Bij heel veel mensen gezelligheid, humor, liefde en aandacht heeft gebracht in het leven, maar die niet voor zichzelf zijn eigen probleem heeft opgelost of aangegaan, denk ik.
D: heb je iets geleerd leert van Martijn
Te: eh ja... Martijn heeft mij geleerd dat je, als je denkt van er klopt hier iets niet, dat je dan toch ook moet doorvragen en dat je soms dus ook tegen je eigen gevoel in een vriendschap toch wat sterkere positie moet innemen...
Wat heeft Martijn jou geleerd?
D: ja, dat je het leven iedere keer opnieuw kan beginnen, zeg maar, dat heeft Martijn heel radicaal gedaan. Maar het is ook wel hoopgevend dat als je In de knel zit en je veegt iets uit dan kun je weer opnieuw beginnen met tekenen en kleuren. Dus waar zijn gedrag destructief was en het alles loslaten destructief was, is het voor mij ook heel bevrijdend dat ik denk, ik kan iedere dag opnieuw beginnen en ik kan iedere dag opnieuw van nieuwe mensen houden.
Te: ja
D: maar dat heb ik wel van Martijn geleerd. Los van dat ik ook wel weet dat het wat minder fantastisch was dat fantastische leven van Martijn. En hij heeft jou nooit losgelaten dus een vorm van in zijn hart heeft hij relaties behouden wel
Te: ja, in zijn hart wel. Ja, klopt. Ja, ik denk dat Martijn zich vooral heel erg ontpopt heeft als een vriend en dat is misschien een beetje een gek antwoord. Ehm... maar Martijn en de hele zoektocht en alles wat er kwam kijken bij het maken van deze podcast, die hebben mij echt door de coronacrisis heen geholpen. Er kwam natuurlijk een hele gekke tijd, in plaats van op school werken met jonge mensen moesten we thuis achter computers proberen contact te maken, onderwijs te verzorgen op heel veel verschillende manieren, in heel veel verschillende fases en het verhaal van Martijn was altijd op de achtergrond. Dus het gaf mij inspiratie, het gaf me iets om mijn zinnen te verzetten. Hij heeft mij in die zin dus echt als een vriend gesteund in de afgelopen drie jaar is
D: ja, dat is toch prachtig dan heeft hij je om nieuw vriendschap mogen geven
T: ja ja ja en daar ben ik hem ook heel dankbaar voor.
Ik vind het mooi om de podcast af te sluiten met de liefde van Martijn voor boeken.
Een van de laatste foto’s die ik van Martijn heb, heeft Hein me gestuurd. Het is de foto die Els gebruikte om een collage van Martijn en haarzelf te maken. De foto heeft de naam ‘Voorjaar 2011’. Martijn is op een openlucht boekenmarkt in Brussel, hij heeft een beige basketbalpet op en een strak oranje poloshirt met korte mouwen aan. Hij draagt een donkere tas over zijn schouder. Er staan dozen vol met oude boeken op de marktkraam. Martijn opent voorzichtig een groot boek met rode, harde kaft, het boek heeft zijn volledige aandacht. Ik vind het een mooie karakteristieke foto van Martijn. Dit is het beeld zoals ik me Martijn graag wil herinneren.
Tijdens de driejaarlange zoektocht naar het leven van Martijn zag ik vaak overeenkomsten met verhalen uit boeken en films. Daarom eindig ik met een vergelijk tussen mijn zoektocht naar het leven van Martijn en het boek ‘Extreem luid en Ongelooflijk Dichtbij’. Een fantastisch en verrassend boek over een jongen die zijn vader verliest bij de aanslagen op de Twin Towers. De jongen denkt dat zijn vader aanwijzingen voor hem heeft achtergelaten, die hij moet ontrafelen alsof het een speurtocht is. Hij denkt dat hij zijn vader weer terug zal zien als hij de zoektocht volbrengt. Hij ontmoet allerlei mensen en door de zoektocht leert hij uiteindelijk de dood van zijn vader te accepteren.
Ik voelde mij de afgelopen jaren vaak als deze jongen. Ook ik heb door mijn zoektocht naar het leven van Martijn zijn dood een plek kunnen geven.
Voor mij is het goed zo, Martijn. Je mag nu gaan, ik heb er vrede mee.
Dit was de podcast het Fantastische leven van Martijn, een zoektocht naar een verloren vriendschap.